مذاکره بر سر قلمرو : استراتژیهای اپراتورهای حمل و نقل غیر رسمی جهت دسترسی یافتن به مکانهای عمومی در مناطق شهری آفریقا و آمریکای لاتین

قیمت: 46,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

مذاکره بر سر قلمرو : استراتژیهای اپراتورهای حمل و نقل غیر رسمی جهت دسترسی یافتن به مکانهای عمومی در مناطق شهری آفریقا و آمریکای لاتین

عنوان لاتین

Negotiating territory : strategies of informal transport operators to access public space in urban Africa and Latin America

حمل و نقل غیررسمی، به جهت بهبود بخشیدن به شرایط پویائی عمدتا در شهرهایی در جنوب جهان، توجه فراوانی را دریافت نموده است. این مقاله راجع به استراتژیهایی کاوش می کند که اپراتورهای حمل و نقل غیررسمی از طریق آنها بدنبال کسب و حفظ دسترسی به فضاهای شهری ضروری برای عملکرد خود بوده و درسهائی را برای سیاستهای مربوط به خدمات غیررسمی مورد بررسی قرار می دهد. بر دو مورد از حمل و نقلهای غیررسمی شهری متمرکز است: رانندگان درشکه های دوچرخه ای در بوگاتای کلمبیا، و تاکسیهای موتورسیکلتی در انجامنای چاد. نتایج نشان می دهند که گونه و نوع فضاهای عمومی و همچنین واکنشهای فردی و جمعی نسبت به دسترسی ایمن داشتن به این فضاهای عمومی بین این دو مورد با یکدیگر متفاوت می باشد. این موضوع تاحدی به نقش و حضور عواملی از "دولت محلی" بستگی دارد. دسترسی به مکانهای عمومی در بوگوتا نتیجه ای از مذاکره کردن و "مقررات مشترک" با کمک اپراتورها و سازمانهای دولتی است، که با پروسه ای از حرفه ای شدن اپراتورهای غیررسمی همراه می باشد. این امر درمورد انجامنا صدق نمی کند، جائی که در آن استفاده از مکانهای عمومی به میزان زیادی در نتیجه مقررات خودی تعیین شده توسط فدراسیون رانندگان تاکسیهای موتوری میسر شده است.

Informal transport receives increased attention to improve mobility conditions mainly in cities in the global south. This article explores strategies by which informal transport operators seek to gain and maintain access to urban space necessary for their operation and discusses the lessons for policy related to informal services. It focuses on two cases of urban informal transport: bicycle rickshaw drivers in Bogotá, Colombia and motorcycle taxis in N’Djamena, Tschad. The results show that the kind and type of public space as well as the individual and collective responses to secure access to this public space differ between the two cases. To some extent this is attributed to the role and presence of actors from the ‘local state’. Access to public space in Bogotá is the result of negotiation and ‘co-regulation’ by the associations of operators and government organizations, accompanied by a process of professionalization of informal operators. This is not the case in N’Djamena, where the use of public space is largely the result of self-regulation by the federations of motortaxi drivers