رابطه بین ارتباط و نگرش ها: کاهش آسیب به افراد دارای ناتوانی های ذهنی و رشدی

قیمت: 43,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

رابطه بین ارتباط و نگرش ها: کاهش آسیب به افراد دارای ناتوانی های ذهنی و رشدی

عنوان لاتین

The relationship between contact and attitudes: Reducing prejudice toward individuals with intellectual and developmental disabilities

افزایش ها در تشخیص های ناتوانی ذهنی و رشدی (idd) همراه با درجات بالاتر شمول مدرسه و جامعه ,فرصت های بیشتری برای ارائه و یکپارچه سازی بین افراد دارای idd و جمعیت ناتوان جدا شده ایجاد کرده است . تحقیق قبلی نشان داد که ارتباط فزاینده میتواند منجربه نگرش های مثبت بیشتر نسبت به افراد دارای idd شود . همچنین مطالعه ی حاضر با بررسی تاثیر کیفیت و کمیت ارتباط هم بر سطوح ضمنی و هم صریح آسیب ، این تاثیر ارتباط برنگرش ها را بررسی کرد ,در حالی که میانجیگری بالقوه را از طریق نگرش های ضمنی و اظطراب بین گروهی در نظر گرفت. براساس تحقیق و تئوری قبلی پیش بینی کردیم که در ارتباط (خصوصا ارتباط کیفیت ) رابطه قوی ای با نگرش های مثبت ضمنی و صریح نسبت به افراد دارای idd وجود دارد . در مطالعه حاضر 550نفر یک نظر سنجی و کار کوتاه را کامل کردند که سطح ارتباط شان با افراد دارای idd در سراسر عمرشان ، نگرش های فعلی شان نسبت به این افراد و دیگر مولفه هایی که تصور میشود براین رابطه تاثیر دارند , بررسی شد. تجزیه و تحلیل های متعدد بهبودی رابطه بین کیفیت بالاتر ارتباط و سطوح پایین تر آسیب را نسبت به افراد مبتلا به idd در سطوح صریح و ضمنی نشان داد . بعد از کنترل کیفیت ارتباط تعداد بالایی از ارتباطات یا با مقیاس تبعیض ما مرتبط نبود و یا مرتبط به سطوح بالاتر تبعیض بود . تجزیه و تحلیل های اضافی از نگرانی درون گروهی و نگرش های مثبت ضمنی به عنوان میانجی های مهم در ارتباطات بین کیفیت ارتباط و ابعاد مختلف آسیب صریح پشتیانی میکند . بنابراین به نظر میرسد که کیفیت تعاملات میان فردی است که شدیدا به نگرش های مثبت نسبت به افراد مبتلا به idd مرتبط است و این مراقبت از انها را هنگام توسعه فرصت هایی که میتوانند در جامعه شرکت کنند , مهم میسازد

Increases in intellectual and developmental disability (IDD) diagnoses coupled with higher rates of inclusion in school and community settings, has created more opportunities for exposure and integration between those with IDD and the mainstream population. Previous research has found that increased contact can lead to more positive attitudes toward those with IDD. The current study further investigated this impact of contact on attitudes by examining the influence of the quality and quantity of contact on both explicit and implicit levels of prejudice, while also considering potential mediation via intergroup anxiety and implicit attitudes. Based on past research and theory, we predicted that contact (especially quality contact) would have a strong relationship with explicit and implicit positive attitudes toward individuals with IDD. In the present study, 550 people completed a survey and short task that measured their level of contact with individuals with IDD across their lifetime, their current attitudes toward these individuals, and other constructs that are thought to influence this relationship. Multiple regression analyses suggested consistent links between higher quality of contact and lower levels of prejudice toward individuals with IDD at both the explicit and implicit levels. After controlling for quality of contact, higher quantity of contact was either not significantly associated with our measures of prejudice or was, importantly, associated with higher levels of prejudice. Additional analyses support intergroup anxiety and implicit positive attitudes as significant mediators in the associations between quality of contact and the various dimensions of explicit prejudice. Thus, it would seem that it is the quality of interpersonal interactions that is most strongly related to positive attitudes toward individuals with IDD, making it crucial to take care when developing inclusion opportunities in community settings.