عدم توانایی تنفس فیوزیولوژی پلورال افيوژن

قیمت: 44,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

عدم توانایی تنفس فیوزیولوژی پلورال افيوژن

عنوان لاتین

Physiology of breathlessness associated with pleural effusions

هدف از مرور مقاله پلورال افيوژن ها (جمع شدن مايع در پشت ريه (فضاي پلور) است) تاثير عمده اي بر سيستم قلبي- تنفسي دارند. اين مقاله، اثرات پاتوفيزيولوژيک پلورال افيوژن و تخليه پلور، ارتباط آنها با عدم توانایی تنفس را بررسی می کند و شکاف های کليدي علم را برجسته مي کند. یافته های اخیر اساس عدم توانایی تنفس (تنگی نفس) در پلورال افيوژن و تسکین پس از توراسنتز (زهکشی سینه) به خوبی درک نشده بود. بسیاری از مطالعات موجود در زمینه پاتوفیزیولوژی عدم توانایی تنفس در پلورال افيوژن، با اندازه نمونه کوچک، طراحی ناهمگن و عدم اندازه گیری مستقیم عملکرد عضلات تنفسی ، محدود شده اند. تبادل گاز با پلورال افيوژن بدتر می شود و بعد از توراسنتز بهبود می یابد. بهبود ظرفیت تهویه و حجم ریه پس از تخلیه پلور، ناچیز است و با حجم مایع تخلیه شده و شدت عدم توانایی تنفس رابطه دارد. به نظر می رسد گسترش دیواره قفسه سینه، از جمله جابجایی دیافراگم، نسبت به فشرده سازی ریه، مکانیسم اصلی است که توسط پلورال افيوژن جایگزین می شود. تورم زدایی قفسه سینه و ترمیم عملکرد دیافراگم پس از توراسنتز ممکن است اثربخشی و کارایی دیافراگم را بهبود بخشد و ممکن است مکانیسم مهمی باشد که عدم توانایی تنفس را بهبود می دهد. افيوژن ها معمولا منجر به تغییرات همودینامیک عمده نمی شوند، اما افیوژن های بزرگ ممکن است باعث تامپوناد (در این اختلال مقادیر زیادی مایع در کیسه اطراف قلب (پریکارد) تجمع می یابد و روی قلب فشار آورده موجب می شود که پرشدگی بطن کاهش یابد) قلبی و کلاپس دیاستولیک بطن شوند. ابتلا به افیوژن می تواند عملکرد ورزشی و کیفیت و کارایی خواب را مختل کند. خلاصه پلورال افيوژن به اختلالات تبادل گاز، مکانیسم تنفسی، عملکرد عضلات تنفسی و همودینامیک مرتبط است، اما ارتباط بین این اختلالات و عدم توانایی تنفس هنوز مشخص نیست. مطالعات آتی باید با هدف شناسایی مکانیسم های کلیدی افیوژن مرتبط تنگی نفس و پیش بینی کننده های بهبود پس از تخلیه پلورال، انجام شوند.

Purpose of review Pleural effusions have a major impact on the cardiorespiratory system. This article reviews the pathophysiological effects of pleural effusions and pleural drainage, their relationship with breathlessness, and highlights key knowledge gaps. Recent findings The basis for breathlessness in pleural effusions and relief following thoracentesis is not well understood. Many existing studies on the pathophysiology of breathlessness in pleural effusions are limited by small sample sizes, heterogeneous design and a lack of direct measurements of respiratory muscle function. Gas exchange worsens with pleural effusions and improves after thoracentesis. Improvements in ventilatory capacity and lung volumes following pleural drainage are small, and correlate poorly with the volume of fluid drained and the severity of breathlessness. Rather than lung compression, expansion of the chest wall, including displacement of the diaphragm, appears to be the principle mechanism by which the effusion is accommodated. Deflation of the thoracic cage and restoration of diaphragmatic function after thoracentesis may improve diaphragm effectiveness and efficiency, and this may be an important mechanism by which breathlessness improves. Effusions do not usually lead to major hemodynamic changes, but large effusions may cause cardiac tamponade and ventricular diastolic collapse. Patients with effusions can have impaired exercise capacity and poor sleep quality and efficiency. Summary Pleural effusions are associated with abnormalities in gas exchange, respiratory mechanics, respiratory muscle function and hemodynamics, but the association between these abnormalities and breathlessness remains unclear. Prospective studies should aim to identify the key mechanisms of effusion-related breathlessness and predictors of improvement following pleural drainage.