بادگیری در معماری سنتی ایرانی

قیمت: 38,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

بادگیری در معماری سنتی ایرانی

عنوان لاتین

Badgir in traditional Iranian architecture

حوادث و آثار طبیعی و محیطی نقش بسزایی در روابط متقابل فرهنگی و اقتصادی و زیرساخت ها وشالوده ی یک ناحیه دارند. ساختمان ها در نواحی بیابانی ایران با انطباق بر آب و هوای ویژه این نواحی و ویژگی و ایضا تفاوت هایش با سایر مناطق آب و هوایی ساخته شده است. با توجه به عدم دسترسی به ابزارهای گرمایش و سرمایش مدرن در زمان های گذشته، معماران ناچار بودند با اتکا بر انرژی های طبیعی فضای مطبوعی را در داخل ساختمان ها پدید آورند. در گذشته و در نبود امکانات مدرن، تنها عقل محوری و هوشیاری معماری ساختمان ها بود که تحمل تابستان های سخت را برای مردم مقدور میساخت. سازه های تهویه ای که بادگیر نامیده میشدند، از اصلی ترین ابزاری بودند که باعث بوجود آمدن فضایی خنک در درون ساختمان ها میشد. بادگیرها بر اساس شرایط باد و تابش آفتاب در آن ناحیه عمل میکردند. در زمان های دور و در ساختمان های سنتی، در نواحی گرم و خشک، این بادگیرها همچون سیستم های تهویه مطبوع کنونی عمل میکردند. بادگیر همانند هواکشی است که انتهای آن در زیرزمین قراردارد و راس آن بر روی ارتفاعی خاصی بالای پشت بام قرار دارد و در ورودی خانه ها و بر روی جریان های آب زیرزمینی یا حوضچه های آبی که درون خانه قرار داشت ساخته میشدند. باد گرم و خشکی که از فراز حوضچه ی آب سرد به همراه فواره عبور میکند، در طی فرایند تبخیر تبدیل به جریان خنک و مرطوبی میشود. سپس جنس بدنه ی بادگیر نقش دیگری بازی میکند. با توجه به نوسان شدید و زیاد دمای هوا در طول روز و شب در این آب و هوا و شب های بسیار سردش، این مصالح که عمدتا خشت خام هستند، توسط فرایند تشعشع و همرفتی خنک میشوند. این سیستم در نبود باد کار خود را انجام میدهد، ولی وقتی باد هم بوزد برای این سیستم مشکلی به وجود نمی آید. زیرا اگر باد در طول روز بوجود داشته باشد، هوای سرد با جریان پر سرعت تری جاری میشود و در شب وقتی باد وجود داشته باشد، منجر به جذب گرمای دیوارها میشود، زیرا باد شبانه به اندازه کافی خنک است.

Environmental and natural phenomena play a very significant role in laying the region's interrelated cultural, economic and social infrastructures. The buildings in the Iranian desert regions are constructed according to the specific climatic conditions and differ with those built in other climates. Due to lack of access to modern heating and cooling equipment in ancient times the architects were obliged to rely on natural energies to render the inside condition of the buildings pleasant. In the past, without modern facilities, it was only the intelligent architecture of the buildings that enabled people to tolerate the hot summer. The ventilation structures called Badgirs were the most important means by which the interior was cooled. The wind-catcher operates according to the condition of the wind and sun radiation in the region. In ancient times and in traditional buildings in arid and dry regions the air trap functioned like the present modern air conditioning system. Wind-catcher is like a chimney whose end is in the underground and the top is set over a specific height on the roof and were built at the entrance of the house over underground water reservoirs or ponds built inside the house. The dry and warm wind will pass over a pond with a fountain gets cool and wet through evaporation. The Badgir's material again plays another role. Due to high fluctuation of temperature differences between day and night in this climate and night time coldness, Badgir which is made with mud-brick, gets cool by radiation and convection. The system works, when there is no wind, but when wind is blowing this system does not have problems. Because during the day, if there is wind, then cool air flows faster and at night, with wind, it may absorb the heat of the walls, because the night wind is cool enough.