رسانه های اجتماعی در کاهش خطر بلایای طبیعی و مدیریت بحران

قیمت: 42,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

رسانه های اجتماعی در کاهش خطر بلایای طبیعی و مدیریت بحران

عنوان لاتین

Social Media in Disaster Risk Reduction and Crisis Management

این مقاله، استفاده حقیقی و بالقوه رسانه های اجتماعی در شرایط های اضطراری، خطر و بحران را مرور می-کند. این حوزه ای است که علاقه شدیدی را به وجود آورده است. آن، با ادبیاتی تازه روییده اما کوچک و بسیار تازه مشخص می شود. در حوزه های اضطراری، رسانه های اجتماعی (وبلاگ ها، پیام رسان ها و سایت هایی مثل فیس بوک، ویکی ها و غیره) در هفت روش مختلف مورد استفاده قرار گرفته اند: گوش کردن به مناظرات عمومی، نظارت بر اوضاع، تعمیم پاسخ اضطراری و مدیریت، توسعه گروهی و جمع سپاری، ایجاد انسجام اجتماعی، علل والاتر (شامل اهداءهای خیریه) و بهبود تحقیقات. افزایش جانب مثبت رسانه های اجتماعی، به-واسطه توان بالقوه شان برای توسعه های منفی موازنه می شود، مثل انتشار شایعه ها، تضعیف اختیار و ارتقاع افعال تروریستی. این سبب یک سنجش از اصول اخلاقی کاربرد رسانه های اجتماعی در شرایط های بحرانی می شود. باوجود برخی خطر های به وضوح قابل تشخیص، برای مثال راجع به تجاوز به حریم خصوصی، به نظر می رسد که توافق همگانی بر اصول اخلاقی، به رد کردن تلاش هایی جسورانه برای فروپاشی رسانه ها گرایش خواهد داشت. علاوه بر آن، رسانه های اجتماعی واسطه نیرومند برملاکردن فساد و خلافکاری می باشد. در کل، پذیرش و بکارگیری گسترده از رسانه های اجتماعی توسط اعضای همگانی در سراسر جهان، خبر از یک دنیای جدید که در آن لازم می باشد مدیران اضطراری، تمرینات کاری شان را با چالش و پتانسیل این توسعه تطبیق دهند. هم زمان، آنها باید به هشدارهای اخلاقی توجه کنند و اطمینان حاصل کنند که رسانه های اجتماعی مورد سؤ استفاده و سؤ کاربرد به هنگام رخ دادن بحران ها و شرایط های اضطراری نمی شود.

This paper reviews the actual and potential use of social media in emergency, disaster and crisis situations. This is a field that has generated intense interest. It is characterised by a burgeoning but small and very recent literature. In the emergencies field, social media (blogs, messaging, sites such as Facebook, wikis and so on) are used in seven different ways: listening to public debate, monitoring situations, extending emergency response and management, crowd-sourcing and collaborative development, creating social cohesion, furthering causes (including charitable donation) and enhancing research. Appreciation of the positive side of social media is balanced by their potential for negative developments, such as disseminating rumours, undermining authority and promoting terrorist acts. This leads to an examination of the ethics of social media usage in crisis situations. Despite some clearly identifiable risks, for example regarding the violation of privacy, it appears that public consensus on ethics will tend to override unscrupulous attempts to subvert the media. Moreover, social media are a robust means of exposing corruption and malpractice. In synthesis, the widespread adoption and use of social media by members of the public throughout the world heralds a new age in which it is imperative that emergency managers adapt their working practices to the challenge and potential of this development. At the same time, they must heed the ethical warnings and ensure that social media are not abused or misused when crises and emergencies occur.