توانبخشی زودهنگام پس از ترمیم باز برای بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل

قیمت: 46,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

توانبخشی زودهنگام پس از ترمیم باز برای بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل

عنوان لاتین

Early rehabilitation after open repair for patients with a rupture of the Achilles tendon

با افزایش مشارکت در فعالیت های بیرونی ،پارگی تاندون آشیل همچنین افزایش می یابد. تعدادی از گزینه های درمان و توانبخشی برای پارگی تاندون آشیل وجود دارد. با این حال، پروتکل های بهینه سازی توانبخشی هنوز مورد بحث قرار دارند. هدف از این مطالعه تعیین این موضوع است که آیا توانبخشی زودهنگام موثرتر از توانبخشی متعارف است. روش ها: پرونده پزشکی 56 بيمار که پس از پارگی تاندون آشيل تحت درمان با ترمیم باز قرار گرفتند، به صورت نگاهی به گذشته مورد بررسی قرار گرفت. 24 بیمار پس از عمل با استفاده از بی حرکتی زانو به مدت چهار هفته تحت درمان قرار گرفتند و پس از چهار هفته پیگیری مجدد توانبخشی تحمل پذیری را آغاز کردند..32 بیمار باقی مانده پس از عمل به مدت دو هفته با استفاده از بی حرکتی پای کوتاه تحت عمل جراحی قرار گرفتند و در دو هفته پس از آن، تحمل وزن قابل تحمل را آغاز کردند. ما چندین بار بیمار را برای شناسایی زمانی که بلند کردن پاشنه امکان پذیر بود ارزیابی کردیم و نمرات بیماران انجمن ارتوپدی پا و مچ آمریکایی (AOFAS) و نمره پارگی کل تاندون آشیل (ATRS) را به عنوان یک نتیجه عملکردی اندازه گیری کردیم. يافته ها: آزمون تکميل پاشنه پا در تمام بيماران در آخرين ارزيابي مثبت بود. اما اختلاف آماری معنی داری بین گروه ها وجود نداشت (p = 0.137). بیماران در گروه cast زمان بیشتری را برای بازگشت به کار در مقایسه با بیماران گروه اسپلینت داشتند (032/0 = p). نمرات AOFAS و ATRS در گروه Splint کمی بالاتر از گروه Cast بود. اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه وجود داشت (022/0 = p، 028/0 p =) نتيجه گيري: توانبخشي زودهنگام به استقامت بيشتر منجر نشد، اما نتايج بهتري در بازدهي کار و نمره عملکرد آشيل نشان داد. توانبخشی زودهنگام پس از ترمیم باز برای بیماران مبتلا به تاندون آشیل برای بهبود عملکردی مفید است.

Purpose: As outdoor activities participation increase, Achilles tendon rupture incidence also tends to increase. There are a number of treatment and rehabilitation options for a ruptured Achilles tendon. However, the optimal rehabilitation protocols are still under debate. The purpose of this study is to determine whether early rehabilitation is more effective than conventional rehabilitation. Methods: Medical records of 56 patients who had been treated with open repair after a ruptured Achilles tendon were retrospectively reviewed. 24 patients were treated postoperatively with below knee cast immobilization for four weeks, and they started tolerable weight-bearing rehabilitation at four weeks’ follow-up. The remaining 32 patients were managed postoperatively with short leg splint immobilization for two weeks and started the tolerable weight-bearing at two weeks’ follow-up. We evaluated the patients several times to identify when the single heel raise was possible and measured the American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS) scores and Achilles tendon total rupture scores (ATRS) as a functional outcome. Results: The single heel raise test was positive in all patients at the last assessment. But there were no statistically significant differences between the groups (p = 0.137). The patients in the Cast group took significantly more time to return to work than did the patients in the Splint group (p = 0.032). And AOFAS scores and ATRS were slightly higher in the Splint group than in the Cast group. There were statistically significant differences (p = 0.042, p = 0.028) between the two groups. Conclusion: The early rehabilitation did not lead to greater endurance, but it showed better results in the return to work and the Achilles functional score. Early rehabilitation after open repair for patients with a ruptured Achilles tendon is helpful for functional recovery. Type of study / Level of evidence: Therapeutic, Level III.