پتانسیل های اسید منو سیلیسیک در گیاه‌ پالائی نواحی آلوده

قیمت: 44,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

پتانسیل های اسید منو سیلیسیک در گیاه‌ پالائی نواحی آلوده

عنوان لاتین

Monosilicic acid potential in phytoremediation of the contaminated areas

آلودگی زمین های کشاورزی با فلزات سنگین، بر کیفیت غذا و سلامت انسان تاثیر سوء دارد. تکنیک های پالایشی مختلفی برای منهدم کردن یا متوقف کردن فلزات سنگین در خاک های آلوده در دسترس قرار دارند. گیاه پالائی، یک فناوری جدید است که مزایا (هزینه‌ی کم، پایش آسان، انتخاب پذیری بالا) و معایب (از جمله زمان طولانی فرایند و تاثیر منفی آن بر گیاهان استفاده شده) خود را دارد. مطالعات گلخانه ای نشان می‌دهند که اسید منو سیلیسیک می‌تواند تحرکات فلزات سنگین (کادمیم، کروم، سرب و روی) در سیستم های خاکی گیاهی را تنظیم نماید. اگر غلظت اسید منوسیلیسیک خاک در محلول خاکی بین 0 تا 20 میلی گرم بر لیتر سیلیکون باشد فراهمی زیستی فلزات سنگین بین 30 الی 150 درصد افزایش خواهد یافت. البته تاثیرات منفی فلزات سنگین بر گیاه جو، به کمک اِعمال اسید منو سیلیسیک کاهش می‌یابد. اگر غلظت اسید منو سیلیسیک به بیش از 20 میلی گرم بر لیتر افزایش یابد، حرکت فلزات سنگین در خاک بین 40 تا 300 درصد کاهش خواهد یافت و از جذب آنها توسط گیاهان نیز بین 2 تا 3 برابر کاسته خواهد شد. استفاده از اسید منو سیلیسیک می‌تواند سبب افزایش کارائی گیاه پالائی شود. البته تطبیق این تکنیک با شرایط خاص هر منطقه ضروری است.

The contamination of agricultural areas by heavy metals has a negative influence on food quality and human health. Various remediation techniques have been developed for the removal and/or immobilization of heavy metals (HM) in contaminated soils. Phytoremediation is innovative technology, which has advantages (low cost, easy monitoring, high selectivity) and limitations, including long time for procedure and negative impact of contaminants on used plants. Greenhouse investigations have shown that monosilicic acid can be used for regulation of the HM (Cd, Cr, Pb and Zn) mobility in the soil-plant system. If the concentration of monosilicic acid in soil was increased from 0 to 20 mg L1 of Si in soil solution, the HM bioavailability was increased by 30e150%. However, the negative influence on the barley by HM was reduced under monosilicic acid application. If the concentration of monosilicic acid was increased more than 20 mg L1, the HM mobility in the soil was decreased by 40e300% and heavy metal uptake by plants was reduced 2e3 times. The using of the monosilicic acid may increase the phytoremediation efficiency. However the technique adaptation will be necessary for phytoremediation on certain areas.