تاثیر آکریل آمید بر سیگنالینگ کلسیم و فیلامنت های اسکلت سلولی در بیضه موش صحرایی F34

قیمت: 45,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

تاثیر آکریل آمید بر سیگنالینگ کلسیم و فیلامنت های اسکلت سلولی در بیضه موش صحرایی F34

عنوان لاتین

Impact of Acrylamide on Calcium Signaling and Cytoskeletal Filaments in Testes From F344 Rat

سطوح بالای آکریل آمید (AA) سمیت عصبی دارد، سمیت بیضیوی القا می کند و جهش های غالب کشنده را در رت ها افزایش می دهد. از توالی یابی RNA برای شناسایی ژن های بیان شده مختلف (DEG)، بررسی اختلالات مسیر القا شده توسط AA که می تواند منجر به سیمت بیضوی القا شده توسط AA شود و سپس برای استخراج یک دوز معیار (BMD) مورد استفاده قرار گرفت. به رت های نر F344/DuCrl دوزهای 0.0 ، 0.5، 1.5، 3.0، 6.0 یا 12.0 آکریل آمید/کیلوگرم وزن بدن/روز در آب آشامیدنی در روز 5، 15 یا 31 داده شد. طراحی مطالعه از سطوحی استفاده کرد که از سطوح مواجهه استفاده شده در بررسی های تست کشنده غالب، توکسیکولوژی تولیدمثلی نسل 2 و سرطان فراتر رفت. زمان جمع آوری نمونه مطابق مطالعات گذشته بود که MDB مبنی بر بیان ژن را توسعه دادند. در دوز 12.0 میلی گرم/کیلوگرم، پس از 5، 15 یا 31 روز بعد از مواجهه به ترتیب 33، 38 و 65 DEG وجود داشت. در روز 31، افزایش وابسته به دوزی در تعداد DEG وجود داشت و در دوز 12.0 mg/kg/d سه زنجیره اصلی ای که در مواجهه با AA متاثر شدند شامل؛ سازماندهی فیلامنت اکتین، پاسخ به یون کلسیم و تنظیم تکثیر سلولی بود. حد پایین اطمینان 95% BMD با استفاده از DEG در مقایسه با عدم تاثیر سمیت مشاهده شده 2.0mg/kg/d، محدوده ای از 1.8 تا 6.8mg/kg بود. این نتایج همراستا با اثرات شناخته شده AA روی سیگنالینگ کلسیم و فیلامنت های اسکلت سلولی است که منجر به سمیت عصبی می شود و پیشنهاد می کند که AA می تواند باعث جهش های بالغ کشنده در رت شود و با همین مکانسیم ها باعث اختلال جدا شدن کروموزوم ها طی تقسیم می شود.

Acrylamide (AA) at high exposure levels is neurotoxic, induces testicular toxicity, and increases dominant lethal mutations in rats. RNA-sequencing in testes was used to identify differentially expressed genes (DEG), explore AA-induced pathway perturbations that could contribute to AA-induced testicular toxicity and then used to derive a benchmark dose (BMD). Male F344/DuCrl rats were administered 0.0, 0.5, 1.5, 3.0, 6.0, or 12.0 mg AA/kg bw/d in drinking water for 5, 15, or 31 days. The experimental design used exposure levels that spanned and exceeded the exposure levels used in the rat dominant lethal, 2-generation reproductive toxicology, and cancer bioassays. The time of sample collection was based on previous studies that developed gene expression– based BMD. At 12.0 mg/kg, there were 38, 33, and 65 DEG (P value <.005; fold change >1.5) in the testes after 5, 15, or 31 days of exposure, respectively. At 31 days, there was a dose-dependent increase in the number of DEG, and at 12.0 mg/kg/d the top three functional clusters affected by AA exposure were actin filament organization, response to calcium ion, and regulation of cell proliferation. The BMD lower 95% confidence limit using DEG ranged from 1.8 to 6.8 mg/kg compared to a no-observed-adverseeffect- level of 2.0 mg/kg/d for male reproductive toxicity. These results are consistent with the known effects of AA on calcium signaling and cytoskeletal actin filaments leading to neurotoxicity and suggest that AA can cause rat dominant lethal mutations by these same mechanisms leading to impaired chromosome segregation during cell division.