تاثیر توسعه و گسترش کشاورزی بر روی ردپای آب در آمازون تحت سناریوی تغییر آب و هوا

قیمت: 45,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

تاثیر توسعه و گسترش کشاورزی بر روی ردپای آب در آمازون تحت سناریوی تغییر آب و هوا

عنوان لاتین

Impact of agricultural expansion onwater footprint in the Amazon under climate change scenarios

توسعه و تشدید کشاورزی به عنوان یکی از اصلی ترین گردانندگان کاربری زمین در برزیل است. سویا محصول اصلی در منطقه می باشد. تولید سویا شامل مقدار زیادی آب و کود می شود که به عنوان منابع آلودگی با تاثیرات بالقوه منفی بر آبهای مجاور عمل می کنند. این تاثیرات ممکن است با تغییرات آب و هوایی پیش بینی شده در مناطق گرمسیری تشدید شود. ارزیابی ردپای آب (WFA ) به عنوان ابزاری برای ارزیابی اثرات زیست محیطی مصرف آب و کود استفاده می شود. هدف از این مطالعه، درک تاثیرات بالقوه بر پایداری زیست محیطی تشدید کشاورزی در نزدیکی منطقه حفاظت شده جنگل آمازون تحت تغییرات آب و هوایی است. ما WFA را برای محاسبه رد پای آب (WF ) مربوط به تولید سویا راجهت درک پایداری WF در حوضه رودخانه Tapajós، که منطقه ای در آمازون برزیل با گسترش و تشدید سویا است، انجام دادیم. بر اساس مجموعه داده های جهانی، نقاط داغ محیطی - ناحیه های WF به طور بالقوه ناپایدار - شناسایی شده و به صورت فضایی در هر دو سناریوی پایه (2010) و طرح ریزی برای سال 2050 با استفاده از سناریوی تغییر کاربری زمین که شامل اثرات تغییرات آب و هوایی است، طراحی شده است. نتایج نشان می دهد که مقادیر WF سبز و خاکستری در سال 2050 به ترتیب 304 و 268 درصد افزایش یافته است. بیش از یک سوم از حوزه های آبریز، WF خاکستری را تا سال 2050 دو برابر می کنند. تولید سویا در سال 2010 در محدوده های پایداری قرار میگیرد. با این حال، روند توسعه و تشدید فعلی سویا سبب تاثیرات بزرگی در ارتباط با آلودگی آب و استفاده از آب می شود که بر مناطق حفاظت شده تأثیر می گذارد. مناطقی که تحت تاثیر آلودگی آب قرار نگرفته اند، در سال 2050 به میزان 20.6 درصد در کل حوضه آبریز کاهش می یابند، در حالیکه ناپایداری 8.1 درصد افزایش پیدا میکند. شیوه های مدیریت مانند مقررات مصرف آب برای تحریک مصرف کارآمد آب، کاهش مصرف آب محصول و تبخیر و تعرق، و کنترل کاربرد مطلوب کود می تواند عوامل کلیدی در دستیابی به پایداری در حوضه رودخانه باشد.

Agricultural expansion and intensification are main drivers of land-use change in Brazil. Soybean is the major crop under expansion in the area. Soybean production involves large amounts of water and fertiliser that act as sources of contamination with potentially negative impacts on adjacent water bodies. These impacts might be intensified by projected climate change in tropical areas. AWater Footprint Assessment (WFA) serves as a tool to assess environmental impacts ofwater and fertiliser use. The aim of this study was to understand potential impacts on environmental sustainability of agricultural intensification close to a protected forest area of the Amazon under climate change.We carried out aWFA to calculate the water footprint (WF) related to soybean production, Glycine max, to understand the sustainability of theWF in the Tapajós river basin, a region in the Brazilian Amazon with large expansion and intensification of soybean. Based on global datasets, environmental hotspots — potentially unsustainable WF areas — were identified and spatially plotted in both baseline scenario (2010) and projection into 2050 through the use of a land-use change scenario that includes climate change effects. Results showgreen and greyWF values in 2050 increased by 304% and 268%, respectively.More than one-third of thewatersheds doubled their greyWF in 2050. Soybean production in 2010 lieswithin sustainability limits. However, current soybean expansion and intensification trends lead to large impacts in relation to water pollution and water use, affecting protected areas. Areas not impacted in terms of water pollution dropped by 20.6% in 2050 for the whole catchment, while unsustainability increased 8.1%. Management practices such as water consumption regulations to stimulate efficient water use, reduction of crop water use and evapotranspiration, and optimal fertiliser application control could be key factors in achieving sustainability within a river basin.