بیماری آلزایمر: نقش اختلال عملکردی میتوکندری و پتانسیل درمان های جدید

قیمت: 44,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

بیماری آلزایمر: نقش اختلال عملکردی میتوکندری و پتانسیل درمان های جدید

عنوان لاتین

Alzheimer’s disease: the role of mitochondrial dysfunction and potential new therapies

بیماری آلزایمر (AD) با کاهش نورون ها و اختلال شناختی تدریجی مشخص می شود. AD دلیل اصلی جنون در سراسر جهان است و بروز آن به سرعت افزایش می یابد، و انتظار می رود تشخیص آن تا سال 2050 حدود سه برابر شود. اختلال در انتقال کولینرژیک بازیگر اصلی در تحلیل سریع مرتبط با AD، عمدتا در نتیجه ی افزایش استیل کولین استراز (AChE) در مغز AD است، که مسئول کاهش مقدار استیل کولین (ACh) است. درمان دارویی کنونی، که مهارکننده های AChE (AChEIs) هستند، در تلاش برای آهسته کردن سرعت پیشرفت بیماری، مقدار افزایش یافته ی AChE را هدف قرار می دهند. AChEI ها فقط در درمان نشانه های AD خفیف تا متوسط موفقیت آمیز بوده اند، و ممانتین مهار کننده ی گلوتامین رایج ترین داروی تجویز شده برای مدیریت AD شدید است. چون این داروها به سادگی سروع نشانه ها را به تاخیر می اندازند، توسعه ی درمان های جدید کلیدی است. چون نورون ها سلول های با تقاضای انرژی بالا هستند، آن ها شدیدا وابسته به عملکرد میتوکندری هستند، و هر گونه اختلال عملکردی که فرآیندهای تنفسی را تحت تاثیر قرار دهد می تواند مخرب بوده و منجر به مرگ نورونی مشخصه ی AD می شود. اختلال عملکردی در فرآیندهای تقسیم و فیوژن میتوکندری در اوایل AD مشاهده شده است و شدیدا در پاتوژنز AD دخیل است. بتا-آمیلوئید (AB) یک پروتئین نوروتوکسیک است که در مغز AD در نتیجه ی فعالیت نامناسب سکرتاز تشکیل می شود و یکی از نشانه های اصلی بیماری است. AB اخیرا در غشای میتوکندری کشف شده است، و بسیاری از عملکردهای پایه ی تنفسی را غیر فعال می کند. پژوهش های در حال انجام بیشتر روی حفاظت میتوکندری از آسیب های ایجاد شده توسط فاکتورهایی همچون AB و استرس اکسیداتیو متمرکز شده اند. آنتی اکسیدان ها به طور موشکافانه ای مطالعه شده اند، و مشخص شده است آنتی اکسیدان های عمومی متعددی همچون آلفا-توکوفرول به طور قابل توجهی سرعت کاهش شناختی را در AD های خفیف تا متوسط و شدید آهسته می کند. MitQ یک آنتی اکسیدان اختصاصی میتوکندری است که قادر به ورود به در غلظت های تا هزار برابر نسبت به غلظت های ورودی آنتی اکسیدان های عمومی می باشد. این مساله امکان حفاظت علیه فاکتورهای بالقوه ویرانگر برای میتوکندری، همچون پراکسیداسیون لیپید، استرس اکسیداتیو، و نوروتوکسیسیتی AB را فراهم می کند. این مقاله ی مروری به بحث درباره ی درمان های میتوکندریایی همچنین درمان های دیگر برای AD می پردازد.

Alzheimer’s disease (AD) is characterized by neuronal loss and gradual cognitive impairment. AD is the leading cause of dementia worldwide and the incidence is increasing rapidly, with diagnoses expected to triple by the year 2050. Impaired cholinergic transmission is a major role player in the rapid deterioration associated with AD, primarily as a result of increased acetylcholinesterase (AChE) in the AD brain, responsible for reducing the amount of acetylcholine (ACh). Current drug therapies, known as AChE inhibitors (AChEIs), target this heightened level of AChE in an attempt to slow disease progression. AChEIs have only showed success in the treatment of mild to moderate AD symptoms, with the glutamate inhibitor memantine being the most common drug prescribed for the management of severe AD. As these drugs simply delay the onset of symptoms, the development of new therapies is key. As neurons are highly energy-demanding cells, they rely heavily on the functions of mitochondria, and any dysfunction affecting respiratory processes can be devastating and lead to the neuronal death characteristic of AD. Dysfunction in fission and fusion processes of mitochondria have been observed in early AD and are heavily involved in AD pathogenesis. Beta-amyloid (Aβ) is a neurotoxic protein formed in the AD brain as a result of inappropriate secretase activity and is one of the major hallmarks of the disease. Aβ has recently been discovered in the membranes of mitochondria, disabling many basic respiratory functions. Ongoing research is largely targeted at protecting mitochondria from damage caused by factors such as Aβ and oxidative stress. Antioxidants have been meticulously studied, and several generic antioxidants such as α-tocopherol have been found to significantly slow the rate of cognitive decline in both mild to moderate and severe AD. MitoQ is a mitochondria specific antioxidant which is able to enter mitochondria in an almost thousand fold greater concentration than is achieved by generic antioxidants. This enables protection against potentially devastating factors for mitochondria, such as lipid peroxidation, oxidative stress and Aβ neurotoxicity. This review further discusses mitochondrial therapies as well as other new treatments for AD.