تاثیر ساختار مالکیت بر شیوه‌های تضمین گزارش پایداری

قیمت: 46,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

تاثیر ساختار مالکیت بر شیوه‌های تضمین گزارش پایداری

عنوان لاتین

The Effect of Ownership Structure on the Sustainability Reporting Assurance Practice

تعداد فزاینده‌ای از شرکت‌ها انتخاب کرده اند که افشاهای مربوط به مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR) را ارائه دهند که به افزایش تقاضا برای قابلیت اعتماد و اعتبار گزارش‌های پایداری منجر می‌شود. از یک چشم انداز نظریه نمایندگی ، که شامل شخص ثالثی برای اعتبارسنجی قابلیت اعتماد گزارش CSR شرکت از طریق یک تضمین گزارش دهی پایداری (SRA) است، می‌تواند عدم تقارن اطلاعات را بین مدیریت شرکت و مالک آن کاهش دهد. ما از رگرسیون‌های لجستیک و نمونه‌ای از شرکت‌های لیست شده در NASDAQ Stockholm (کوچک؛ متوسط و بزرگ) در پایان سال 2013 برای تعیین عواملی که بر انتخاب استفاده از SRA تاثیر می‌گذارد استفاده می‌کنیم. به خصوص، بر تاثیر سرمایه گذاران نهادی و مالکان اکثریت، به منظور بررسی اینکه آیا ساختار مالکیت بر استفاده از SRA تاثیری دارد یا نه، تمرکز می‌کنیم. یافته‌های ما یک رابطه مثبت را بین احتمال استفاده از SRA و مالکیت نهادی نشان می‌دهند، که سطح بالاتر مالکیت نهادی را نشان می‌دهد که احتمال اینکه یک شرکت از ضمانت برای گزارش CSR خود استفاده کند، را افزایش می‌دهند. در یک تحلیل بسط یافته، سوالی در مورد تاثیر هویت سرمایه گذار بر انتخاب SRA پیش می‌آید. یافته‌های ما بیان می‌کنند که سرمایه گذاران نهادی خصوصی به نظر می‌رسد که بر تصمیمات تاثیر مثبت دارند، در حالی که سرمایه گذاران نهادی عمومی به نظر می‌رسد که تاثیر منفی دارند.

The increasing amount of firms choosing to present corporate social responsibility (CSR) disclosures has led to an increased demand for reliability and credibility of sustainability reports. From an agency theory perspective, involving a third-party to verify the reliability of a firm’s CSR report through a sustainability reporting assurance (SRA), can reduce the information asymmetry between a firm’s management and its owners. We use logistic regressions with a sample of the listed firms on NASDAQ Stockholm (small, mid and large cap) at year-end 2013 to determine factors that influence the choice of applying SRA. Especially, we focus on the effects of institutional investors and majority owners in order to investigate if ownership structure has an impact on the use of SRA. Our findings show a positive relationship between the probability of using SRA and institutional ownership, indicating that a higher level of institutional ownership increases the likelihood that a firm applies assurance on its CSR report. No statistically significant relation is found between having a majority owner and the decision to apply SRA. In an extended analysis, we raise the question of the investor’s identity’s impact on the choice of SRA. Our findings suggest that private institutional investors seem to have a positive influence on the decision, while public institutional investors seem to have a negative influence.