درمان دارویی و غیر دارویی اختلال بیش فعالی کم توجهی در کودکان و نوجوانان: بررسی سیستماتیک با متا آنالیز شبکه ای آزمایشات تصادفی

قیمت: 46,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

درمان دارویی و غیر دارویی اختلال بیش فعالی کم توجهی در کودکان و نوجوانان: بررسی سیستماتیک با متا آنالیز شبکه ای آزمایشات تصادفی

عنوان لاتین

The pharmacological and non-pharmacological treatment of attention deficit hyperactivity disorder in children and adolescents: A systematic review with network meta-analyses of randomised trials

سابقه اختلال بیش فعالی کم توجهی (ADHD) یکی از رایج ترین اختلالات روانپزشکی در دوران کودکی است. طیف گسترده ای از درمان ها برای ADHD استفاده شده است. هدف ما مقایسه اثربخشی و ایمنی درمان های دارویی، درمان های روانشناختی و مداخلات پزشکی مکمل و جایگزین برای درمان ADHD در کودکان و نوجوانان است. روش ها و یافته ها ما یک بررسی سیستماتیک با متا آنالیز شبکه ای انجام دادیم. آزمایشهای تصادفی کنترل شده (بیش از3 هفته پیگیری) از منابع منتشر شده و منتشر نشده از طریق جستجو در PubMed و کتابخانه Cochrane (تا تاریخ 7 آوریل 2016) شناسایی شدند. مداخلات موردنظر عبارتند از درمان دارویی (محرک، غیر محرک، ضد افسردگی، ضد روان پریشی و داروهای بدون مجوز)، روانشناسی (رفتاری، آموزش شناختی و نوروفیدبک) و طب مکمل و جایگزین (رژیم غذایی، اسیدهای چرب، اسیدهای آمینه، مواد معدنی، درمان گیاهی، درمان خانگی و فعالیت بدنی). نتایج اولیه اثربخش (پاسخ به درمان) و قابل قبول بودند. نتایج ثانویه شامل قطع دارو به علت عوارض جانبی و رویدادهای غیرمعمول بودند. متاآنالیز شبکه ای بیزی اثرات تصادفی برای به دست آوردن تخمین هایی با بازه های معتبر نسبت شانس (ORs) 95٪ انجام شدند. ما تجزیه و تحلیل مداخلات را بر اساس کلاس های مختلف و به صورت جداگانه انجام دادیم. 190 آزمایش تصادفی (52 مداخله مختلف در 32 کلاس درمانی گروه بندی شدند) با 26114 شرکت کننده در ADHD در شبکه ای های پیچیده گنجانده شدند. در سطح کلاس، درمان رفتاری، محرک ها و غیر محرک ها کارآمدتر از دارونماها بودند. درمان رفتاری در ترکیب با محرک ها بهتر از محرکها یا غیر محرکها بودند. محرک ها از درمان رفتاری، آموزش شناختی و غیر محرک ها بهتر بودند. درمان رفتاری، محرک ها و ترکیب آنها بهترین بودند. از میان داروها، متیل فنیدات، آمفتامین، اتمکستین، گانفاسین و کلونیدین به میزان قابل توجهی بهتر از دارونما عمل کردند. متیل فنیدات و آمفتامین از اتمکستین و گوانفاسین موثرتر بودند. متیل فنیل و کلونیدین بهتر از دارونما و اتمکستین بودند. بیشتر درمان های دارویی مناسب با عوارض جانبی (بی اشتهایی، کاهش وزن و بی خوابی) همراه بودند، اما افزایش ریسک عوارض جانبی جدی مشاهده نشد. شواهد زیادی برای آموزش شناختی، نوروفیدبک، داروهای ضد افسردگی، رژیم غذایی، اسید های چرب، و سایر مواد مکمل و جایگزین ها وجود ندارد. یافته های کلی توسط ناهمگونی بالینی و روش شناختی، اندازه نمونه آزمایشات، پیگیری کوتاه مدت و عدم وجود شواهد با کیفیت محدود شده اند؛ در نتیجه، نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. نتیجه ممکن است تفاوت های بالینی بین درمان های دارویی و غیر دارویی برای کنترل ADHD وجود داشته باشد. عدم اطمینان از درمان ها و تعادل بین مزایا، هزینه و آسیب های بالقوه باید قبل از شروع درمان در نظر گرفته شوند. نیاز فوری به آزمایشات تصادفی با کیفیت درمان های متعدد برای ADHD در کودکان و نوجوانان وجود دارد.

Background Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most commonly diagnosed psychiatric disorders in childhood. A wide variety of treatments have been used for the management of ADHD. We aimed to compare the efficacy and safety of pharmacological, psychological and complementary and alternative medicine interventions for the treatment of ADHD in children and adolescents. Methods and findings We performed a systematic review with network meta-analyses. Randomised controlled trials ( 3 weeks follow-up) were identified from published and unpublished sources through searches in PubMed and the Cochrane Library (up to April 7, 2016). Interventions of interest were pharmacological (stimulants, non-stimulants, antidepressants, antipsychotics, and other unlicensed drugs), psychological (behavioural, cognitive training and neurofeedback) and complementary and alternative medicine (dietary therapy, fatty acids, amino acids, minerals, herbal therapy, homeopathy, and physical activity). The primary outcomes were efficacy (treatment response) and acceptability (all-cause discontinuation). Secondary outcomes includeddiscontinuation due to adverse events (tolerability), as well as serious adverse events and specific adverse events. Random-effects Bayesian network meta-analyses were conducted to obtain estimates as odds ratios (ORs) with 95% credibility intervals. We analysed interventions by class and individually. 190 randomised trials (52 different interventions grouped in 32 therapeutic classes) that enrolled 26114 participants with ADHD were included in complex networks. At the class level, behavioural therapy (alone or in combination with stimulants), stimulants, and non-stimulant seemed significantly more efficacious than placebo. Behavioural therapy in combination with stimulants seemed superior to stimulants or non-stimulants. Stimulants seemed superior to behavioural therapy, cognitive training and non-stimulants. Behavioural therapy, stimulants and their combination showed the best profile of acceptability. Stimulants and non-stimulants seemed well tolerated. Among medications, methylphenidate, amphetamine, atomoxetine, guanfacine and clonidine seemed significantly more efficacious than placebo. Methylphenidate and amphetamine seemed more efficacious than atomoxetine and guanfacine. Methylphenidate and clonidine seemed better accepted than placebo and atomoxetine. Most of the efficacious pharmacological treatments were associated with harms (anorexia, weight loss and insomnia), but an increased risk of serious adverse events was not observed. There is lack of evidence for cognitive training, neurofeedback, antidepressants, antipsychotics, dietary therapy, fatty acids, and other complementary and alternative medicine. Overall findings were limited by the clinical and methodological heterogeneity, small sample sizes of trials, short-term follow-up, and the absence of high-quality evidence; consequently, results should be interpreted with caution. Conclusions Clinical differences may exist between the pharmacological and non-pharmacological treatment used for the management of ADHD. Uncertainties about therapies and the balance between benefits, costs and potential harms should be considered before starting treatment. There is an urgent need for high-quality randomised trials of the multiple treatments for ADHD in children and adolescents. PROSPERO, number CRD42014015008.