توسعه پروتکل ارزیابی تناسب برای بیمارستان های عمومی در ایران

قیمت: 43,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

توسعه پروتکل ارزیابی تناسب برای بیمارستان های عمومی در ایران

عنوان لاتین

Developing of the Appropriateness Evaluation Protocol for Public Hospitals in Iran

پیش زمینه: به کارگیری ابزارهای ارزیابی سودمندى یک روش برای مدیریت هزینه ها و کارایی در سیستم های بهداشتی. اهداف: این مطالعه برای توسعه یک ابزار اندازه گیری میزان پذیرش نامناسب بیمار و تعداد روزهای مراقبت(بستری شدن) در ایران صورت گرفته است. بیماران و روش ها: نسخه آمریکایی پروتکل ارزیابی تناسب (مناسب بودن) (AEP) با استفاده از روش توافق، توسط یک گروه چند رشته ای از پزشکان اصلاح شد. ما یک مطالعه توصیفی گذشته نگر از 273 بیمار پذیرش شده در بیمارستان امام خمینی تهران انجام دادیم. برای بررسی پایایی، از دو پرستار خواسته شد پرونده های پزشکی بيماران را با استفاده از این ابزار بررسی کنند. روایی توسط پزشکان( دو جراح عمومی، دو متخصص داخلی و دو متخصص زنان)، ارزیابی شد. میزان توافق و همرايى بین پزشکان و پرستاران مقایسه شد. يافته ها: پايايي ارزیابها ، همرایی بالایی در همه بخش ها نشان داد. توافق کلی 92٪ بود، در حالی که توافق مناسب خاص و توافق نامناسب خاص به ترتیب 88٪ و 83٪ بود. روایی خارجی ابزار دارای حساسیت> 0.785، اختصاصی بودن > 0.55 و مقادیر پیش بینی مثبت و منفی> 0.775 و> 0.555 بود. آماره کاپا برای پرستارانی که از AEP استفاده می کردند و قضاوت شخصی پزشکان ، به ترتیب (k> 0.85) و (k> 0.68) بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد نسخه ایرانی( AEP (AEP IR می تواند یک ابزار با پایایی و روایی خوب برای ارزیابی سطح نامناسب پذیرش و روز های مراقبت در بیمارستان در ایران باشد.

Background: Employment of utilization review instruments is a method for managing costs and efficiency in the healthcare systems. Objectives: This study developed an instrument for measuring the level of inappropriate acute hospital admissions and days of care in Iran. Patients and Methods: The American version of the Appropriateness Evaluation Protocol (AEP) was modified, using the agreement method, by a multidisciplinary group of physicians. We conducted a retrospective descriptive study of 273 randomly selected patients admitted to Imam Khomeini Hospital of Tehran University of Medical Sciences in Tehran, Iran. For the reliability study, two nurses were asked to review patients’ medical records using the instrument. Validity was appraised by pairs of clinicians, including two general surgeons, two internists and two gynecologists. The degree of consensus between the three pairs of clinicians was compared with that of the nurses. Results: Inter-rater and intra-rater reliability testing revealed an excellent level of consensus between the two nurses employing the AEP in all the studied departments. Overall agreement was > 92%, while the specific appropriate agreement and specific inappropriate agreement were > 88% and > 83%, respectively. External validity testing of the instrument yielded a sensitivity > 0.785, specificity > 0.55, and positive and negative predictive values > 0.775 and > 0.555, respectively. The kappa statistic for the nurses who applied the AEP and clinicians using personal judgment were perfect (k > 0.85) and substantial (k > 0.68), respectively. Conclusions: The results illustrate that the Iranian version of the AEP (IR-AEP) could be a reliable and valid instrument for assessing the level of inappropriate acute hospital admissions and days of care in the Iranian context.