مقالات ترجمه شده

تهیه هیبرید سیلیکا-پلی (2- هیدروکسی اتیل متاکریلات) اصلاح شده با 3- متاکریل اکسی پروپیل تری متوکسی سیلان

عنوان فارسی

تهیه هیبرید سیلیکا-پلی (2- هیدروکسی اتیل متاکریلات) اصلاح شده با 3- متاکریل اکسی پروپیل تری متوکسی سیلان


عنوان لاتین

Preparation of silica-poly(2-hydroxyethyl methacrylate) hybrids modified with 3-methacryloxypropyltrimethoxysilane

مشخصات کلی

سال انتشار 2016
کد مقاله 3148
فرمت فایل ترجمه Word
تعداد صفحات ترجمه 17
نام مجله Ceramics International
نشریه ScienceDirect
درج جداول و شکل ها در ترجمه انجام شده است
جداول داخل مقاله ترجمه شده است

چکیده فارسی

در این مطالعه، ما موفق به تهیه هیبریدهای آلی-غیر آلی از فرآیند سل-ژل سدیم که این کار با گنجاندن پلی (2- هیدروکسی اتیل متاکریلات) و متاکریل اکسی پروپیل تری متوکسی سیلان در ماتریس سیلیکایی انجام پذیرفت. نمونه ها تحت آزمون های طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR)، گرما وزن سنجی (TG)، کالریمتری روبشی تفاضلی (DSC)، جذب نیتروژن ، میکروسختی ویکرز قرار گرفتند. گنجاندن پلی (2- هیدروکسی اتیل متاکریلات) )(PHEMA)( و پلی (2- هیدروکسی اتیل متاکریلات – co - 3- متاکریل اکسی پروپیل تری متوکسی سیلان) ( P(HEMA-co-MPS) ( در سیلیکا موجب ایجاد ماده ای با سطح مخصوص کمتر و متخلخل تر گردید (این خصوصیات در مقایسه با سیلیکای خالص ایجاد گردید). این مشاهده شد که افزودن بیش از 40% پلیمر به این مواد منجر به ایجاد ماده غیر متخلخل می گردد . ایجاد ساختار غیر متخلخل در مواد هیبریدی ممکن است ناشی از انسداد منافذ سیلیکا به وسیله زنجیره های پلیمری باشد. این به نظر می رسد که افزودن اولیه PHEMA یا (HEMA-co-MPS) به سیلیکا منجر به پر شدن جزئی منافذ می گردد و این موجب افزایش میکروسختی ماتریس می گردد. از طرفی دیگر، وقتی این پلیمرها در غلظت های بیش از 20% (وزنی) اضافه می شوند، یک تخریب جزئی در ساختار سیلیسی ایجاد می گردد که این منجر به کاهش میکروسختی مواد فرآوری شده می گردد. علاوه بر این، افزودن پلیمر منجر به ایجاد نواحی بزرگ پلیمری می گردد. با این حال، این رفتار برای هیبریدهای اصلاح شده با MPS مشاده شده است.

چکیده لاتین

In this work we successfully prepared sol–gel derived organic–inorganic hybrids by the incorporation of poly(2-hydroxyethyl methacrylate) and 3-methacryloxypropyltrimethoxysilane into a silica matrix. The obtained samples were examined by Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR), thermogravimetry (TG), differential scanning calorimetry (DSC), Nitrogen adsorption tests, and Vickers microhardness measurements. The incorporation of PHEMA and P(HEMA-co-MPS) into silica gave rise to samples with smaller specific surface areas and pore volumes when compared to pure silica. It was observed that materials prepared with polymer additions above 40 wt% were virtually non-porous. These findings may be related to the blockage of silica pores by polymer chains in the hybrid materials. It seems that the initial addition of either PHEMA or P(HEMA-co-MPS) to silica caused a partial filling of its pore structure, leading to an increase of its microhardness. On the other hand, when these polymers are incorporated at concentrations above 20 wt% it may occur a partial rupture of the silica framework, which decreases the microhardness of the processed materials. In addition, the increase of the polymer loading led to large polymer domains in the prepared samples. However, this behavior was less pronounced for hybrids modified with MPS.

خرید و دانلود ترجمه این مقاله:

جهت خرید این مقاله ابتدا روی لینک زیر کلیک کنید، به صفحه ای وارد می شوید که باید نام و ایمیل خود را وارد کنید و پس از آن روی دکمه خرید و پرداخت کلیک نمایید، پس از پرداخت بلافاصله به سایت بازگشته و می توانید فایل خود را دانلود کنید، همچنین لینک دانلود به ایمیل شما نیز ارسال خواهد شد.

دیدگاه ها

هیچ دیدگاهی برای این مقاله ثبت نشده است

ارسال دیدگاه

مقالات معتبر علمی از ژورنال های ISI