اثرات زمان ماند لجن روی عملکرد فرآیند هوازی-ته نشینی-بیهوازی: کاهش جامدات زیستی و ویژگی های آبگیری

قیمت: 44,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

اثرات زمان ماند لجن روی عملکرد فرآیند هوازی-ته نشینی-بیهوازی: کاهش جامدات زیستی و ویژگی های آبگیری

عنوان لاتین

Effects of sludge retention time on oxic-settling-anoxic process performance: Biosolids reduction and dewatering properties

در این مطالعه، اثر زمان ماند لجن (SRT) روی فرآیند هوازی-ته نشینی-بیهوازی (OSA) با استفاده از رآکتور ناپیوسته متوالی (SBR) متصل به رآکتورهای خارجی هوازی/انوکسیک تعیین شد. SRT رآکتورهای خارجی بین 10 تا 40 روز بود. افزایش SRT از 10 به 20 روز باعث افزایش تخریب جامدات فرار در رآکتور انوکسیک خارجی می شود که با افزایش مواد مغذی مشهود است، با این حال، افزایش SRT به 40 روز باعث تخریب بیشتر جامدات فرار نمی شود. SRT های نسبتا کوتاه (10 تا 20 روز) به نفع تبدیل جامدات تخریب شده به محصولات بی اثر هستند. استفاده از SRT های متوسط (20 روز) در رآکتور خارجی بیشترین عملکرد کاهش لجن (بیش از 35%) را نشان داد. علاوه بر این، در SRT بهینه، OSA توانایی آبگیری لجن را بهبود می بخشد که با زمان مکش موئینه ی کم و محتوای جامدات کیک آبگیری شده بالاتر نشان داده می شود.

In this study, the effect of sludge retention time (SRT) on oxic-settling-anoxic (OSA) process was determined using a sequencing batch reactor (SBR) attached to external aerobic/anoxic reactors. The SRT of the external reactors was varied from 10 to 40 d. Increasing SRT from 10 to 20 d enhanced volatile solids destruction in the external anoxic reactor as evidenced by the release of nutrients, however, increasing the SRT to 40 d did not enhance volatile solids destruction further. Relatively short SRT (10–20 d) favoured the conversion of destroyed solids into inert products. The application of an intermediate SRT (20 d) of the external reactor showed the highest sludge reduction performance (>35%). Moreover, at the optimum SRT, OSA improved sludge dewaterability as demonstrated by lower capillary suction time and higher dewatered cake solids content.