رویکردی جدید برای پیش‌ بینی تخلیه آب‌ های زیر زمینی

قیمت: 48,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

رویکردی جدید برای پیش‌ بینی تخلیه آب‌ های زیر زمینی

عنوان لاتین

New Approach For Prediction Groundwater Depletion

بیلان آب و ثقل‌سنجی ماهواره‌ای از رویکردهای جدید برای تعیین میزان تخلیه آب‌ های زیرزمینی محسوب می‌شوند. با این وجود، روش بیلان آب شامل تخمین غیرقطعی پارامترهایی مانند تبخیر تعرق و روان‌آب می‌باشد. روش ماهواره‌ای نیز به کار و زمان زیادی نیاز دارد. در مقاله حاضر استفاده از نظریه شکست به شیوه‌ای نوین جهت پیش‌بینی تخلیه ضخامت اشباع آب‌های زیرزمینی پیشنهاد می‌گردد. یکی از موضوعات مهم در نظریه شکست پیشنهادی، تعیین نقطه شکست (تخلیه) می‌باشد. در این روش، جهت ارزیابی تخلیه آب‌های زیرزمینی، از عمق آب به عنوان پیامد نهایی فرآیندهای تغذیه/برداشت در آبخوان برای محاسبه ضخامت اشباع باقیمانده ناشی از نرخ پمپاژهای اعمالی در یک ناحیه استفاده می‌شود. دو پارامتر، تابع ویبول و تحلیل بیزی ، برای مدل‌سازی و آنالیز داده‌های جمع‌آوری‌شده از سال 1962 تا 2009 میلادی مورد استفاده قرار گرفتند. روش حاضر در مورد یک آبخوان تجدیدناپذیر بدون تغذیه آزمایش شد. در نتیجه، کاهش پیوسته عمق آب به عنوان معیار اصلی جهت ارزیابی تخلیه مورد استفاده قرار گرفته است. این روش برای پیش‌بینی اثر احتمالی نرخ پمپاژهای اعمالی کنونی بر ضخامت اشباع، بر اساس داده‌های ضخامت اشباع باقیمانده، سودمند می‌باشد. محدودیت رویکرد پیشنهادی این است که در این رویکرد فرض می‌شود اقدامات مدیریتی اعمالی در خلال دوره پیش‌بینی ثابت می‌باشند. در این پژوهش پیش‌بینی شد که پس از گذشت 300 سال احتمال تخلیه آبخوان اشباع حدود 80% است. نظریه شکست یا طول‌عمر می‌تواند روشی جایگزین و ساده برای پیش‌بینی تخلیه ضخامت اشباع باقیمانده بدون پروسه‌های زمان‌بر (مانند نرم‌افزارهای پیچیده) ارائه دهد.

Current approaches to quantify groundwater depletion involve water balance and satellite gravity. However, the water balance technique includes uncertain estimation of parameters such as evapotranspiration and runoff. The satellite method consumes time and effort. The work reported in this paper proposes using failure theory in a novel way to predict groundwater saturated thickness depletion. An important issue in the failure theory proposed is to determine the failure point (depletion case). The proposed technique uses depth of water as the net result of recharge/discharge processes in the aquifer to calculate remaining saturated thickness resulting from the applied pumping rates in an area to evaluate the groundwater depletion. Two parameters, theWeibull function and Bayes analysis were used to model and analyze collected data from 1962 to 2009. The proposed methodology was tested in a nonrenewable aquifer, with no recharge. Consequently, the continuous decline in water depth has been the main criterion used to estimate the depletion. The value of the proposed approach is to predict the probable effect of the current applied pumping rates on the saturated thickness based on the remaining saturated thickness data. The limitation of the suggested approach is that it assumes the applied management practices are constant during the prediction period. The study predicted that after 300 years there would be an 80% probability of the saturated aquifer which would be expected to be depleted. Lifetime or failure theory can give a simple alternative way to predict the remaining saturated thickness depletion with no time-consuming processes such as the sophisticated software required.