هنر درمانی پس از سکته مغزی: شواهد و نیازمندی های تحقیقات بیشتر

قیمت: 40,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

هنر درمانی پس از سکته مغزی: شواهد و نیازمندی های تحقیقات بیشتر

عنوان لاتین

Art therapy after stroke: Evidence and a need for further research

این بررسی شواهد موجود در مورد مزایای هنر درمانی و مداخلات هنر درمانی را برای بازماندگان سکته مغزی ارائه می دهد. در حالی که شواهد موجود بسیار محدود است ، پیشنهاد می‌کند که هنردرمانی ممکن است به بسیاری از نیازهای شناختی ، عاطفی و عملکردی افراد معلول مبتلا به سکته مغزی بپردازد. توجه، پردازش مکانی، توالی و برنامه ریزی، به نظر می رسد در میان کسانی که با هنر درمانی ادامه می یابند، بهبود یابد. استفاده از اندام آسیب‌ دیده ممکن است افزایش یابد.چندین مطالعه در رابطه با تعامل اجتماعی ، و بیان احساسی گزارش شده‌اند .اغلب گزارش‌ها منتشر شده نمونه‌های تک موردی را ارایه می‌دهند که اندیشه نگار و درخشان هستند .با این حال ، ایجاز این گزارش‌ها ، اتکای به حساب‌های خود درمانگر ، و عدم قطعیت در مورد انتخاب موردی ، تعمیم یافته‌ها را آشکار می‌سازد . نیاز مبرم به مطالعات تحقیقاتی چند روشی وجود دارد .این می‌تواند از مقیاس‌های استاندارد کمی برای بررسی تغییرات در عملکرد فیزیکی و عاطفی بازماندگان سکته مغزی استفاده کند و تحقیق کیفی برای دستیابی به بینش بازماندگان سکته مغزی در مورد فرآیند هنر درمانی انجام شود.چنین طرح‌های تحقیقاتی می‌تواند به ایجاد یک نقش بهتر برای هنردرمانی در برنامه‌های توان‌ بخشی چند رشته‌ای سکته مغزی کمک کند .

This review presents available evidence regarding the benefits of art therapy and therapeutic arts interventions for stroke survivors. Whilst available evidence is very limited, it suggests that art therapy may address many of the diverse cognitive, emotional and functional needs of people disabled by stroke. Attention, spatial processing, sequencing and planning seem to improve among those who persist with art therapy. Use of the stroke-affected limb may increase. Several studies report improvements in social interaction, and emotional expression. Most published reports offer single case examples, which are idiographic and illuminating. Nonetheless, the brevity of these reports, the reliance on therapist’s own accounts, and uncertainties surrounding case selection make generalization of the findings uncertain. There is a pressing need for multi-method research studies. These could use quantitative standardized scales to explore changes in stroke survivors’ physical and emotional functioning, and qualitative enquiry to gain the insights of stroke survivors concerning the art therapy process. Such research designs might help to establish a better recognized role for art therapy within multidisciplinary stroke rehabilitation programs.