مدیریت عفونت‌های تنفسی ویروسی در گیرندگان پیوند سلول‌های خونساز و بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی

قیمت: 42,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

مدیریت عفونت‌های تنفسی ویروسی در گیرندگان پیوند سلول‌های خونساز و بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی

عنوان لاتین

Management of Respiratory Viral Infections in Hematopoietic Cell Transplant Recipients and Patients With Hematologic Malignancies

با وجود استراتژی‌های پیشگیرانه و افزایش آگاهی بیماران، عفونت‌های تنفسی ویروسی در بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی (HMs) و در گیرندگان پیوند سلول‌های خونساز (HCT) هنوز هم با درصد شیوع بالایی رخ می‌دهد. پیشرفت این عفونت‌های ویروسی به مجاری تنفسی تحتانی به خصوص ممکن است در گیرندگان پیوند سلول‌های خونساز کشنده باشد. شواهد روز افزونی پیرامون استفاده‌ی موفق از ریباویرین (به تنهایی یا در ترکیب با تعدیل‌کننده‌های ایمنی ) به منظور درمان عفونت‌های تنفسی ویروسی سن‌ سی‌ شیال در بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی و گیرندگان پیوند سلول‌های خونساز از مطالعات گذشته‌نگر بدست آمده‌اند؛ با این حال، انجام آزمایشات بالینی آینده‌نگر به منظور ثبات اثربخشی این دارو ضروری است. تاثیر ریباویرین یا عوامل ضدویروسی تحقیقاتی (DAS181) بر روی پیشرفت عفونت به سوی التهاب ریوی و یا مرگ‌ و میر ناشی از عفونت‌های ویروس پاراآنفلوانزا بایستی مشخص شود. عفونت‌های آنفلوانزایی با موفقیت توسط مهارکننده‌های نورآمینیداز (اسلتامیویر یا زانامیویر) درمان شده‌اند؛ با این حال، اثربخشی این عوامل در درمان پنومونی آنفلوانزا تایید نشده است و بیمارانی با سیستم ایمنی ضعیف احتمالا به علت انتشار طولانی‌مدت ویروس به شدت به مقاومت در برابر داروی ضدویروسی حساس هستند. اقدامات کنترل عفونت و تشخیص عوارض ناشی از عفونت‌های تنفسی ویروسی در بیماران مبتلا به اختلالات سیستم ایمنی به منظور کاهش انتقال بیماری بسیار مهم هستند. مطالعات آینده باید بر روی استراتژی‌های درمانی تمرکز داشته باشند تا بیماران در معرض خطر بالای افزایش شیوع بیماری و مرگ‌و‌میر ناشی از این عفونت‌ها را شناسایی کنند و اثربخشی داروهای جدید یا موجود را تعیین کنند.

Despite preventive strategies and increased awareness, a high incidence of respiratory viral infections still occur in patients with hematologic malignancies (HMs) and in recipients of hematopoietic cell transplant (HCT). Progression of these viral infections to lower respiratory tract may prove fatal, especially in HCT recipients. Increasing evidence on the successful use of ribavirin (alone or in combination with immunomodulators) for the treatment of respiratory syncytial virus infections in HM patients and HCT recipients is available from retrospective studies; however, prospective clinical trials are necessary to establish its efficacy with confidence. The impact on progression to pneumonitis and/or mortality of treating parainfluenza virus infections with available (ribavirin) or investigational (DAS181) antiviral agents still needs to be determined. Influenza infections have been successfully treated with neuraminidase inhibitors (oseltamivir or zanamivir); however, the efficacy of these agents for influenza pneumonia has not been established, and immunocompromised patients are highly susceptible to emergence of antiviral drug resistance, most probably due to prolonged viral shedding. Infection control measures and an appreciation of the complications following respiratory viral infections in immunocompromised patients remain crucial for reducing transmission. Future studies should focus on strategies to identify patients at high risk for increased morbidity and mortality from these infections and to determine the efficacy of novel or available antiviral drugs.