نظارت بانکی کلان احتیاطی: ایا یک سایز مناسب همه است؟

قیمت: 43,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

نظارت بانکی کلان احتیاطی: ایا یک سایز مناسب همه است؟

عنوان لاتین

Macroprudential Banking Regulation: Does One Size Fit All?

چارچوب نظارتی کلان احتیاطی Basel III همان سرمایه اندک و نقدینگی را برای کلیه بانکهای جهان به منظور تضمین رقابت جهانی بانک ها فراهم می کند. با استفاده از یک مدل مبتنی بر عامل سیستم مالی، متوجه می شویم که این یک چارچوب قوی برای دستیابی به ثبات مالی ملی و بین المللی نیست زیرا نظارت کافی باید ساختار اقتصادی و رفتار شرکت کنندگان بازار مالی را دربر بگیرد ، چرا که نظارت کارآمد باید ساختار اقتصادی و رفتار شرکت کنندگان در بازار مالی را از کشور به کشور شامل شود. سیستم های مالی مبتنی بر بازار از نظارتهای سرمایه و نقدینگی ، از ممنوعیت تجارت خصوصی (قانون ولکر) سود نمی برند. در نظام های مالی همگن یا مبتنی بر بانک، مؤثرترین سیاست نظارتی برای تضمین ثبات مالی به برآورد ثبات استفاده شده بستگی دارد. صرف نظر از معماری سیستم مالی، محدودیت های مستقیم اوراق بهادار سرمایه گذاری بانک ها از نظارت سرمایه ای، اهرم و نقدینگی موثر تر از محدودیت های غیرمستقیم است. استفاده از مدل سیستم مالی سوئیس، دریافتیم که افزایش پیچیدگی قانونی بیش از حد اثرات بی ثبات کننده ای دارد. این نتایج برای اولین بار تغییرات ضروری در پارادایم نظارتی را برای تضمین مؤثر بودن و کارآیی نظارت مالی با توجه به تقویت انعطاف پذیری سیستم مالی با اهمیت می کند.

The macroprudential regulatory framework of Basel III imposes the same minimum capital and liquidity requirements on all banks around the world to ensure global competitiveness of banks. Using an agent-based model of the financial system, we find that this is not a robust framework to achieve (inter)national financial stability, because efficient regulation has to embrace the economic structure and behaviour of financial market participants, which differ from country to country. Market-based financial systems do not profit from capital and liquidity regulations, but from a ban on proprietary trading (Volcker rule). In homogeneous or bank-based financial systems, the most effective regulatory policy to ensure financial stability depends on the stability measure used. Irrespective of financial system architecture, direct restrictions of banks’ investment portfolios are more effective than indirect restrictions through capital, leverage and liquidity regulations. Applying the model to the Swiss financial system, we find that increasing regulatory complexity excessively has destabilizing effects. These results highlight for the first time a necessary change in the regulatory paradigm to ensure the effectiveness and efficiency of financial regulations with regards to fostering the resilience of the financial system.