بازسازی دم و سایر پدیده های بهبود زخم و بازسازی بافت در مارمولک ها

قیمت: 45,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

بازسازی دم و سایر پدیده های بهبود زخم و بازسازی بافت در مارمولک ها

عنوان لاتین

Tail regeneration and other phenomena of wound healing and tissue restoration in lizards

بهبود زخم سازگاری پایه ای تکاملی با دو نتیجه ممکن است: تشکیل جای زخم یا بازسازی ترمیمی . جای زخم ها در ایجاد مجدد مانعی دربرابر محیط خارجی و بازگرداندن هموستاز به بافت های آسیب دیده مشارکت می کنند، اما به خوبی نشان می دهند که جایگزین های نامناسبی هستند. در مقابل، بازسازی ترمیمی یک برنامه خاص بافت است که تقریبا به صورت کامل آنچه را که از بین رفته یا آسیب دیده است، ترمیم می کند. گرچه بازسازی بهتر میان سمندرها (از جمله سمندرهای آبی و سمندرهای مکزیکی ) و ماهی گورخری شناخته شده است، به طور غیر منتظره ای در میان مهره داران گسترده است. به عنوان مثال، موش ها و انسان ها می توانند نوک انگشتان خود خود را جایگزین کنند، در حالی که بسیاری از مارمولک ها می توانند به طور خودبه خود تقریبا کل دم خود را بازسازی کنند. در حالی که پدیدۀ بازسازی دم مارمولکها مدتهاست شناخته شده است، جزئیات بسیاری از این فرآیند هنوز به خوبی درک نشده است. همه این ها درحال تغییر است. این بررسی یک دیدگاه مقایسه ای در مورد سازوکارهای بهبود زخم و بازسازی با تمرکز بر مارمولک ها به عنوان یک مدل در حال ظهور فراهم می کند. مارمولک ها نه تنها قادر به رشد مجدد غضروف و نخاع پس از از دست دادن دم هستند، برخی از گونه های آن می توانند بافت را پس از زخم عمقی پوست بدن، مقاطع عصب بینایی و حتی ضایعات به بخش هایی از مغز بازسازی کنند. تحقیقات کنونی، درک ما از الزامات زیستی برای موفقیت ترمیم بافت و اندام را با پیام واضح برای علوم زیست پزشکی و پزشکی بازسازی پیشرفت می دهد.

Wound healing is a fundamental evolutionary adaptation with two possible outcomes: scar formation or reparative regeneration. Scars participate in re-forming the barrier with the external environment and restoring homeostasis to injured tissues, but are well understood to represent dysfunctional replacements. In contrast, reparative regeneration is a tissue-specific program that near-perfectly replicates that which was lost or damaged. Although regeneration is best known from salamanders (including newts and axolotls) and zebrafish, it is unexpectedly widespread among vertebrates. For example, mice and humans can replace their digit tips, while many lizards can spontaneously regenerate almost their entire tail. Whereas the phenomenon of lizard tail regeneration has long been recognized, many details of this process remain poorly understood. All of this is beginning to change. This Review provides a comparative perspective on mechanisms of wound healing and regeneration, with a focus on lizards as an emerging model. Not only are lizards able to regrow cartilage and the spinal cord following tail loss, some species can also regenerate tissues after full-thickness skin wounds to the body, transections of the optic nerve and even lesions to parts of the brain. Current investigations are advancing our understanding of the biological requirements for successful tissue and organ repair, with obvious implications for biomedical sciences and regenerative medicine.