فشار خون بالا در بیماران با قند ملیتوس یا قند شیرین نوع 2: هدف ها و مدیریت

قیمت: 47,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

فشار خون بالا در بیماران با قند ملیتوس یا قند شیرین نوع 2: هدف ها و مدیریت

عنوان لاتین

Hypertension in patients with type 2 diabetes mellitus: targets and management

دو سوم از بیماران با دیابت ملیتوس نوع 2 (T2DM) دارای فشار خون شریانی هستند. فشار خون وقوع مشکلات عروقی بزرگ و کوچک را در این بیماران افزایش می دهد، در حالی که همزیستی این دو عامل خطر عمده، منجر به یک خطر افزایش یافته چهاربرابر برای بیماری قلبی عروقی (CVD) در مقایسه با کنترل های غیردیابتی غیر فشار خونی می گردد. هدف از این مقاله بررسی مقالات و اطلاعات به روز رسانی شده حاضر برای هدف های مربوط به فشار خون (BP) و مدیریت فشار خون در بیماران با T2DM می باشد. یک هدف BP کمتر از 90/140mmHg برای اکثر بیماران به کار می رود اما فردی سازی همیشه مهم است. تمام طبقات داروهای ضد فشار را می توان در مدیریت فشار خون در بیماران T2DM از زمانی که آنها مؤثر و ایمن هستند و بعد از پی بردن به بیماری به کاربرد. بازدارنده های آنژیوتانسین تبدیل کننده آنزیم (ACE) یا بازدارنده-های دریافت آنژیوتانسین (ARB) ها انتخاب ایده آلی برای درمان اولیه و زودهنگام فشار خون در بیماران با T2DM و آلبومین هستند. ترکیب دو یا چند دارو در اکثر بیمارانی که دارای فشار خون مقاوم هستند، اجتناب ناپدیر به نظر می رسد. از ترکیب بازدارنده ACE با ARB ها بایستی اجتناب کرد. ادرار آور تیازید یا مشابه تیازید (قرص آب) می تواند به تنهایی یا در یک ترکیب دوز ثابت با بازدارنده ACE یا ARBها مفید باشد. مسدودکننده های کانال کلسیم (CCBSها) حاوی یک گزینه ایده آل به عنوان یک عامل خط دوم یا سوم است. مسدودکننده های بتا به عنوان یک ضدفشار خون خط اول در نظر گرفته نمی شوند، به غیر برای آن دسته از بیماران با سکته قلبی یا انفارکتوس میوکارد. اضافه کردن ضد دریافت کننده مینرال کورتیکویید به یک درمان داروی سه گانه به نظر می رسد گام ایده آل بعدی باشد. ویژگی های جنسیت خاص در رابطه با BP، T2DM و CVD بایستی مورد توجه قرار گیرد، حتی اگر توصیه های متفاوتی هنوز وجود نداشته باشد.

Two-thirds of patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM) have arterial hypertension. Hypertension increases the incidence of both micro- and macrovascular complications in these patients, while the co-existence of these two major risk factors leads to a four-fold increased risk for cardiovascular disease (CVD) compared with normotensive non-diabetic controls. The aim of this article is to comprehensively review the literature and present updated information on targets for blood pressure (BP) and on the management of hypertension in patients with T2DM. A BP target of <140/90mmHg applies to most patients, but individualization is always important. All classes of antihypertensive drugs can be used in the management of hypertension in patients with T2DM, as long as they are effective and safe and after taking co-morbidities into account. Angiotensin-converting-enzyme (ACE) inhibitors or angiotensin receptor blockers (ARBs) are the ideal choice for initial or early treatment of hypertension in patients with T2DM and albuminuria. Combination of two or more drugs seems to be inevitable as most of these patients demonstrate resistant hypertension. The combination of ACE inhibitors with ARBs should be avoided. Thiazide and thiazide-like diuretics might be beneficial, alone or in a fixed-dose combination with ACE inhibitors or ARBs. Calcium channel blockers (CCBs) constitute an ideal option as a second- or third-line agent. Beta-blockers are not considered as first-line antihypertensive agents, except for those patients with heart failure or previous myocardial infarction. The addition of mineralocorticoid receptor antagonists to a triple-drug therapy seems the next ideal step. Gender-specific characteristics regarding BP, T2DM and CVD should be taken into consideration, even if different recommendations do not exist yet.