برنامه ریزی بهینه ی توان ریزشبکه و ظرفیت ذخیره ی عملیاتی

قیمت: 45,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

برنامه ریزی بهینه ی توان ریزشبکه و ظرفیت ذخیره ی عملیاتی

عنوان لاتین

Optimal planning of microgrid power and operating reserve capacity

این مقاله یک فرمول دو سطحی برای مسئله ی برنامه ریزی ظرفیت ذخیره سازی و توان ریزشبکه، که وارد حوزه ی DSO می شود، را مطرح می کند. مسئله ی سطح بالاتر مدل دو سطحی پیشنهادی نشان دهنده ی یک طرح ریز زیرشبکه می باشد که هدف آن کاهش هزینه ی عملیاتی و طرح ریزی آن می باشد، در حالیکه مسئله ی سطح پایین تر نشان دهنده ی DSO است که وظیفه ی اصلی آن اطمینان از تأمین توان قابل اطمینان می باشد. برنامه ریز زیرشبکه، بوسیله ی بهینه سازی مشترک آرایش شبکه و خروجی توان منابع انرژی توزیعی منحصربفرد (DER)، هدف خود را دنبال می کند، در حالی که DSO ظرفیت منابع انعطاف پذیر ذخیره شده را افزایش می دهد. مدل پیشنهادی بعنوان یک برنامه ی ریاضی با محدودیت های حالت تعادلی (MPEC) بازآرایی می شود، در حالی که متغیرهای تصمیم گیری دو مسئله بصورت مستقل کنترل می شوند. اعمال روش پیشنهادی در زیرسازی انرژی شبکه ی تجهیزاتی کانادایی مورد بحث واقع شده است. نتایج بدست آمده از طریق کاربرد آن با مدل طرح ریزی چند هدفی جایگزین مقایسه شده و مزیت های بهبود یافته ی به ذینفع های مربوطه تخصیص یافته اند.

This paper proposes a bi–level formulation for a coupled microgrid power and reserve capacity planning problem, cast within the jurisdiction of a distribution system operator(DSO). The upper level problem of the proposed bi–level model represents a microgrid planner whose goal is to minimize its planning and operational cost, while the lower level problem represents a DSO whose primary duty is to ensure reliable power supply. The microgrid planner, pursues its interest by co–optimizing the design configuration and power output of individual distributed energy resources (DERs), while the DSO maximizes the capacity of flexible reserve resources. The proposed model is recast as a mathematical program with equilibrium constraints (MPEC) wherein the decision variables of the two problems are independently controlled. Application of the proposed approach to the energy infrastructure of a Canadian utility network is discussed. Results obtained through its application are compared to an alternative multi–objective planning model and the improved benefits are assigned to the corresponding stakeholders.