زمان شروع به احیای قلبی-عروقی و اثر مدیریت دمای هدف در 33 ◦C و 36 ◦C

قیمت: 44,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

زمان شروع به احیای قلبی-عروقی و اثر مدیریت دمای هدف در 33 ◦C و 36 ◦C

عنوان لاتین

Time to start of cardiopulmonary resuscitation and the effect of target temperature management at 33 ◦C and 36 ◦C

درجه حرارت مطلوب در طول مدیریت دما هدف (TTM) برای بیماران در کما احياء شده از ایست قلبی خارج از بیمارستان ناشناخته است. فرض بر این بوده که بیماران با زمان طولانی بدون جریان، برای مثال افراد بدون CPR بیشترین بهره را از مدیریت دما در دمای پایین تر می برند. مطالب و روش ها: ما اطلاعات را از یک آزمایش بالینی بین المللی با عملکرد عصبی در شش ماه پس از ایست قلبی بيماران به صورت تصادفی برای مدیریت دمای هدفمند در 33 ◦C و 36 ◦C برای تعامل بین زمان عدم جریان و گروه مداخله به صورت نتيجه اوليه تحليل کرديم. دسته عملکرد مغزی (CPC) نمره 1 یا 2 یک نتیجه خوب در نظر گرفته شد. نتایج: زمان بدون جریان (دقیقه) با نتیجه ضعیف عصبی (OR 1.13، 95٪ بازه اعتماد 1.06-1.20، P <0.001) همراه بود. از نظر آماری اثر متقابل معنی داری بین زمان عدم جریان و گروه مداخله (0.11 = P) وجود ندارد، که ممکن است نشان دهد که اثر غیر برتر 33 ◦C برای همه زمان های بدون جریان سازگار بود. CPR ناظر به طور مستقل با عملکرد عصبی همراه نیست. نتیجه گیری: TTM در 33 ◦C در مقایسه با 36 ◦C با افزایش احتمال یک عملکرد عصبی خوب برای بیماران با زمان های طولانی تر بدون جریان در ارتباط نبود.

Introduction: The optimal temperature during targeted temperature management (TTM) for comatose patients resuscitated from out-of-hospital cardiac arrest is unknown. It has been hypothesized that patients with long no-flow times, for example those without bystander CPR would have the most to gain from temperature management at lower temperatures. Methods: We analysed data from an international clinical trial randomizing cardiac arrest patients to targeted temperature management at 33 ◦C and 36 ◦C for an interaction between no-flow time and intervention group, with neurological function at six months after cardiac arrest as the primary outcome. A cerebral performance category (CPC) score of 1 or 2 was considered a good outcome. Results: No-flow time (min) was associated with poor neurological outcome (OR 1.13, 95% confidence interval 1.06–1.20, p < 0.001). There was no statistically significant interaction between no flow-time and intervention group (p = 0.11), which may imply that the non-superior effect of 33 ◦C was consistent for all no-flow times. Bystander CPR was not independently associated with neurological function. Conclusions: TTM at 33 ◦C compared to 36 ◦C was not associated with an increased probability of a good neurological function for patients with longer no-flow times