بخش اطلاعات تریتیوم

قیمت: 39,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

بخش اطلاعات تریتیوم

عنوان لاتین

Tritium Information Section

تریتیوم شکل رادیواکتیو هیدروژن، که در تحقیقات استفاده می شود، راکتور های همجوشی و مولدهای نوترون است. ویژگی های رادیواکتیو تریتیوم بسیار مفید هستند. با ترکیب تریتیوم با مواد شیمیایی که نور را در حضور تشعشع ساطع می کند، فسفور، یک منبع نور پیوسته ایجاد می شود. این مسئله می تواند در موقعیت هایی به کار رود که نور کم مورد نیاز است اما استفاده از باتری ها یا الکتریسیته ممکن و اجرایی نیست. جلوه های فسفر به افزایش دقت شلیک شب کمک کنند و اگر اتلاف انرژی وجود دارد علائم خروج می توانند نجات دهنده ی زندگی باشند. محصول فروپاشی رادیواکتیو تریتیوم یک بتای کم انرژی است که نمی تواند در لایه ی خروجی مرده ی پوست انسان نفوذ کند. از این رو، خطر اصلی همراه با ترتیوم تماس داخلی حاصل از استنشاق یا بلع است. به علاوه، به دلیل نیمه ی عمر نسبتا طولانی و نیمه ی عمر بیولوژیکی کوتاه، مصرف تریتیوم باید در مقادیر بالا باشد تا خطر قابل توجهی برای سلامتی به شمار آید. اگرچه، در همراهی با فلسفه ی ALARA، تماس داخلی باید تاجایی که عملی است کم نگه داشته شود.

Tritium is a radioactive form of hydrogen, used in research, fusion reactors and neutron generators. The radioactive properties of tritium are very useful. By mixing tritium with a chemical that emits light in the presence of radiation, a phosphor, a continuous light source is made. This can be applied to situations where a dim light is needed but where using batteries or electricity is not possible or practical. Rifle sights and exit signs are two examples of where this phenomenon is commonly used. The phosphor sights help increase nighttime firing accuracy and the exit signs can be life saver if there is a loss of power. The radioactive decay product of tritium is a low energy beta that cannot penetrate the outer dead layer of human skin. Therefore, the main hazard associated with tritium is internal exposure from inhalation or ingestion. In addition, due to the relatively long half life and short biological half life, an intake of tritium must be in large amounts to pose a significant health risk. Although, in keeping with the philosophy of ALARA, internal exposure should be kept as low as practical