آتل بندی زیست فعالی برای مهندسی بافت استخوان: وضعیت و چشم انداز آینده

قیمت: 40,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

آتل بندی زیست فعالی برای مهندسی بافت استخوان: وضعیت و چشم انداز آینده

عنوان لاتین

Bioactive glass scaffolds for bone tissue engineering: state of the art and future perspectives

درمان و بازسازی ضایعات بافت استخوان ناشی از بیماری یا ضربه، یک چالش بالینی قابل توجه می باشد. زیست فعالی دارای ویژگی های جذاب به عنوان یک مهندسی از بافت استخوان می باشد اما استفاده از آتل بندی برای تعمیر نقص استخوان، تحمل باری است که اغلب توسط قدرت و شکستگی مکانیکی محدود شده است. در این مقاله یک مرور کلی از تحولات اخیر در ساخت و خواص مکانیکی در خصوص آتل بندی زیست فعالی نیز ارائه شده است. بررسی این واقعیت که مقاومت مکانیکی یک عامل محدود کننده واقعی در استفاده از آتل بندی زیست فعالی برای ترمیم استخوان نیست، نشان می دهد که این امر اغلب توسط اکثر محققان و پزشکان به رسمیت شناخته نمی شود. آتل بندی با مقاومت فشاری از استخوان ترابکولار و بیرونی،توسط انواع روش های ارائه شده صورت می گیرد. محدودیت های فعلی آتل بندی زیست فعالی، شامل سختی کم شکستگی (مقاومت کم نسبت به شکستگی) و قابلیت اطمینان مکانیکی محدود است که تا کنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تحقیقات آینده باید شامل توسعه آتل بندی زیست فعالی قوی و محکم، و ارزیابی در نقص استخوان و تحمل بار در مدل های حیوانی می باشد.

The repair and regeneration of large bone defects resulting from disease or trauma remains a significant clinical challenge. Bioactive glass has appealing characteristics as a scaffold material for bone tissue engineering, but the application of glass scaffolds for the repair of load-bearing bone defects is often limited by their low mechanical strength and fracture toughness. This paper provides an overview of recent developments in the fabrication and mechanical properties of bioactive glass scaffolds. The review reveals the fact that mechanical strength is not a real limiting factor in the use of bioactive glass scaffolds for bone repair, an observation not often recognized by most researchers and clinicians. Scaffolds with compressive strengths comparable to those of trabecular and cortical bones have been produced by a variety of methods. The current limitations of bioactive glass scaffolds include their low fracture toughness (low resistance to fracture) and limited mechanical reliability, which have so far received little attention. Future research directions should include the development of strong and tough bioactive glass scaffolds, and their evaluation in unloaded and load-bearing bone defects in animal models