اثربخشی گشتالت گروه درمانی بر تنهایی زنان مراقبت کننده از بیماران مبتلا به آلزایمر در خانه

قیمت: 39,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

اثربخشی گشتالت گروه درمانی بر تنهایی زنان مراقبت کننده از بیماران مبتلا به آلزایمر در خانه

عنوان لاتین

Effectiveness of Gestalt Group Therapy on Loneliness of Women Caregivers of Alzheimer Patients at Home

هدف: تنهایی یک تجربه مشترک از دوره زندگی انسان ها، بدون در نظر گرفتن سن، جنس، تجربه اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی گروه درمانی گشتالت در تنهایی مراقبان بیماران مبتلا به آلزایمر می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه تجربی با طراحی پس آزمون و گروه کنترل، شرکت کنندگان در این مطالعه، از زنان انجمن آلزایمر در ایران، تشکیل شده اند. در کل، در حدود 50 زن با توجه به معیارهای ورود / خروج، مورد بررسی قرار گرفت. 28 نفر به طور تصادفی انتخاب شده و در دو گروه، قرار گرفتند. در آغاز، مقیاس احساس تنهایی در هر دو گروه اجرا شد. جلسات درمانی گشتالت، به مدت 12 هفته متوالی با زمان 90 دقیقه نیز برگزار شد. داده های پس از آزمون، بعد از آخرین جلسه نیز جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون t برای گروه های مستقل، مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که تفاوت میانگین بین دو گروه، معنی دار می باشد؛ گشتالت درمانی تنهایی، از عضو گروه مداخله، به طور قابل توجهی کاهش یافته است. نمرات به دست آمده از گروه مداخله، به طور چشمگیری پایین تر از نمرات پس از آزمون گروه کنترل، می باشد. بحث: گشتالت درمانی می تواند در ارتقا احساسات مثبت و کاهش احساس تنهایی در مراقبان بیماران آلزایمر،موثر باشد که کیفیت زندگی مراقبان را افزایش داده و طبع آن، باعث بهبود مراقبت مفید از بیماران می گردد.

Objective: Loneliness is a common experience of people, regardless of gender, age, socio economic and cultural experience in the course of its life. The aim of this study was to examine the effectiveness of Gestalt group therapy on the loneliness of Alzheimer’s caregivers. Methods: In an experimental study with a pre- post test design and control group, women participants were selected from Alzheimer Association of Iran. Total number of 50 women members was evaluated according to inclusion/ exclusion criteria. 28 participants selected and were divided into two equal groups randomly. Loneliness Scale was administered to both groups at the beginning. Gestalt therapy sessions were applied to the intervention group, each session 90 minutes weekly and continued for 12 successive weeks. The post-test data collected after the last session by administering Loneliness Scale. Data was analyzed by using t-test for independent group. Results: The results showed that the mean differences between the two groups were significant and gestalt therapy decreased the loneliness of member of intervention group significantly. Loneliness scores of intervention group in two sub-scales were also significantly lower in post-test compared to control group. Discussion: Gestalt therapy can be helpful in enhancing positive emotions and decreasing loneliness in Alzheimer caregivers which is one of the hardest emotions that these women threatens reduced and the introduction of enhanced quality of life of the caregivers and hence increase the quality of care for patients increased