استقرار یادگیری اجتماعی: به سوی اداره سیستماتیک و تطبیقی

قیمت: 43,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

استقرار یادگیری اجتماعی: به سوی اداره سیستماتیک و تطبیقی

عنوان لاتین

Institutionalising social learning: Towards systemic and adaptive governance

این مقاله با نگاهی انتقادی این را مورد آزمون قرار می دهد که چگونه قانون گذاران مقررات و سایر انتخاب های طرح را با یک شکست محدود می کنند یک) چگونه ویژگی یا چارچوب موقعیت ها می تواند شکل گیرد. دو) چگونه اعمالی که واژه های جدید (معناها یا مفاهیم اختراع شده) یا شیء واره (را به یک چیز تبدیل می کند) را تولید می کند مفاهیم انتزاعی می تواند درک از موضوع را جابجا کند و سه) پایگاه های معرفت شناختی اداره مکانیزم انتخاب ها. پرس و جویی در ساخت نوواژه های «شریر» و «رام»، مشکل این است که گزارش شده و پیامدهای تحقیقات و عمل سیاست بررسی شد. در عمل، ابداع واژه های جدید، ملموس ساختن طبقه بندی کردن نوع شناسی کردن عواقب نا خواسته ای هستند – این ها ما را از تجربیات اولیه و احساسات مربوطه که انگیزه ای برای شکل دادن این مفاهیم در درجه اول می دهند دور می کنند. شکست در نهادینه کردن درک و تجربه ای که در پس نوآوری عبارت های مسائل «شریر» و «رام» هست ( یا چارچوب انتخاب های مشابه مانند «مساله دار»، «فاجعه»، « مرداب زندگی واقعی» ،«معضلات منابع» یا «سیستم های انطباقی پیچیده» ) محدودیت های سیستماتیک برای نهادینه کردن یادگیری اجتماعی به عنوان جایگزین و در عین حال مکانیزم هدایت مکمل را در سیستم کلی و چارچوب هدایت تطبیقی ارائه می کند.موقعیت های نهایی تحت عنوان «شریر» به صورت مفیدی دسته بندی شده اند مانند مدیریت آب و تغییرات آب و هوایی مسائل رابطه هستند – از وجود بشر در بیوسفر. چارچوب بندی مجدد مانند نهادها به عنوان تکنولوژی های اجتماعی و سایر پژوهش ها و سنت های عرفی در رابطه با تجزیه روابط می تواند راه هایی به جلو در طرح هدفمند نهادهایی مؤثرتر ایجاد کند.

This paper critically examines how public policy makers limit policy and other institutional design choices by a failure to appreciate (i) how situations may be characterised or framed; (ii) how practices that generate neologisms (invented terms or concepts) or reify (make into a thing) abstract concepts can displace understandings, and (iii) the epistemological bases of governance mechanism choices. An inquiry into the coining of the neologisms ‘wicked’ and ‘tame’ problems is reported and the implications for research and policy practice explored. As practices, neologising, reifying, categorising and typologising have unintended consequences – they remove us from the primary experiences and underlying emotions that provided the motivation for formulating these concepts in the first place. The failure to institutionalise the understandings and experiences that sit behind the invention of the terms ‘wicked’ and ‘tame’ problems (or similar framing choices such as ‘problematique’, ‘messes’, ‘lowland real-life swamps’, ‘resource dilemmas’ or ‘complex adaptive systems’) present systemic constraints to institutionalising social learning as an alternative yet complementary governance mechanism within an overall systemic and adaptive governance framework. Ultimately situations usefully framed as ‘wicked’,’ such as water managing and climate change are problems of relationship – of human beings with the biosphere. Re-framings, such as institutions as social technologies and other research and praxis traditions concerned with the breakdown of relationships may offer ways forward in the purposeful designing and crafting of more effective institutions