آیا تئوری انستیتویی نیاز به جهت گیری دوباره دارد ؟

قیمت: 41,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

آیا تئوری انستیتویی نیاز به جهت گیری دوباره دارد ؟

عنوان لاتین

Does Institutional Theory Need Redirecting?

Green Wood ، Hinings و Whetten 2014 دو انتقاد عمده از بورسیه ی انستیتویی فعلی کرده و نیازها را برای یک جهت گیری دوباره وسیع بررسی می نمایند. در تئوری نهادینگی سازمانی که آنها در مورد آن بحث می کنند، این جنبه ی اداری برای مطالعه سازمان ها از دست رفته و تمرکز کلی بر روی ایزومورفیسم و تشابه صورت گرفته، و به طور کوتاه و کافی تفاوت ها را سر تا سر سازمان ها مورد فرضیه نظری قرار داده و تئوری سازی کرده است. در مقاله ما، ما حمایت هایی را ارائه می دهیم و به همان نسبت پاسخ های تند و آماده ایی داریم. ابتدا در حالیکه ما بر سر این مسئله توافق می کنیم سازمان بندی مجموع تلاش ها نیاز به این دارد که در تحقیقات سازمانی هسته بندی شود، در همان حال اخطار می دهیم که تمرکز بر سازماندهی رسمی که خودش یک محصول فرهنگی ست که توجیه عقلانی دارد. می تواند توجهات را از مطالعه حالت های متناوب یک سازماندهی دور کند و پیشرفت های دینامیکی را که سازمان های هم عصر را وارد موضوعی بسیار پیچیده برای تحقیق و پرس و جو می کند، ناچیز بشمارد. دوم ما در این مورد نگران می شویم که با فراوانی آنالیزهایی که از تشابه ها در طرفداری از تفاوت ها به عمل آمده، تئوری نهادینگی ممکن است در نهایت درک جستجوی محوری اش را در رابطه با مطالعه نهادها از دست بدهد.

Greenwood, Hinings and Whetten (2014) present two major criticisms of current institutional scholarship, and see need for a broad redirection: institutional organization theory, they argue, has lost sight of the claim to study organizations and, with its overwhelming focus on isomorphism and similarity, has fallen short on adequately theorizing differences across organizations. In our article, we offer support as well as a riposte. First, while we agree that the organizing of collective efforts needs to be at the core of organization research, we warn that focusing on formal organization – a rationalized cultural product itself – may direct attention away from studying alternative modes of organizing, and underestimates the dynamic developments that have transformed contemporary organizations into increasingly complex objects of inquiry. Second, we are concerned that, by abandoning the analysis of similarities in favour of differences, institutional theory may eventually lose sight of its pivotal quest: to study institutions