آن سوی بن بست: فمینیست اسلامی و جنبش زنان هندی

قیمت: 40,000 تومان

دانلود رایگان مقاله

خرید ترجمه مقاله

عنوان فارسی

آن سوی بن بست: فمینیست اسلامی و جنبش زنان هندی

عنوان لاتین

Beyond the impasse: Muslim feminism(s) and the Indian women’s movement

جنبش معاصر زنان از ابتدا رابطه متنازعی با سرزمین داشته است. این رابطه در مشاجرات حول شاه بانو و روپ کانور طی دهه 1980 که جرقه تامل در جنبش زنان در مورد مسئله نمایندگی بیشتر نمایان می شود. از آن زمان این جنبش پیشرفت قابل توجهی داشته و به طور فزاینده ای در یک سطح نهادینه شده و در عین حال پراکندگی و گوناگونی را تجربه می کند. در این مقاله نگاهی می اندازیم به دو شبکه ای که از حقوق زنان مسلمان دفاع می کنند، شبکه حقوق زنان مسلمان (MWRN)، و (به زبان هندی) جنبش زنان مسلمان هندی (BMMA) و ظهور آنها را در زمینه وسیع تر جنبش زنان و تحول فمینیسم در هندوستان بررسی می کنیم. این دو شبکه نشان دهنده رشد تایید اقلیتهای فمینیسم در هندوستان می باشند و هدف آنها نشان دادن هویتهای مختلف زنان از جمله هویت مذهبی آنها و درعین حال مبارزه برای عدالت جنسیتی می باشد. این دو شبکه در ایدئولوژی و استراتژی مذهبی و نیز نحوه موضع گیری در قبال جنبشهای زنان با هم تفاوت دارند. با این حال ظهور آنها نشان دهنده تحول بسیار مهمی در جنبش زنان و شکل گیری هویتهای اجتماعی در هندوستان می باشد، در حالی که این دو شبکه به زنان مسلمان هویتی دوباره می بخشند و آنها را از حالت انفعالی و قربانی بودن خارج می کند.

Since its inception, the contemporary women’s movement has had a contentious relationship with religion. This was demonstrated most clearly in the debates around the cases of Shah Bano and Roop Kanwar during the 1980s, which sparked a period of reflection within the women’s movement over the question of representation. Since then, the movement has evolved considerably, becoming increasingly institutionalised at one level, and at the same time experiencing fragmentation and diversification. This article looks at the emergence of two networks advocating Muslim women’s rights, the Muslim Women’s Rights Network (MWRN) and the Bharatiya Muslim Mahila Andolan (BMMA), and contextualises their emergence within the wider context of the women’s movement and the evolution of feminism in India. MWRN and BMMA are indicative of the growing assertion of ‘minority feminisms’ in India and aim to represent women’s multiple identities, including their reli-gious identities, while also struggling for gender justice. Both networks differ in the way they approach religion ideologically and strategically as well as in the way they position themselves vis-à-vis the women’s movement. However, their appearance marks an important shift both within the women’s movement as well as in the formulation of community identities in India, with ‘Muslim women’ being positively reformulated by these networks as a category that asserts political agency rather than passivity and victimhood.